Page 16 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 16
º
ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 22
ขี้ขลาดตาขาวเสียจริง!
อันเซ่าโหยวถลึงตาใส่ผู้ที่เดินเข้ามาอย่างดุร้าย ขบเขี้ยวเคี้ยวฟนแน่น
เขาดิ้นรนขัดขืนโดยแรงแต่กลับไร้ผล
จนกระทั่งอันอี้หรานเดินเข้ามาใกล้เขา คว้าหมับเข้าที่คางของเขา
ดวงตาทั้งสี่ข้างสบประสาน ท�าให้เขาขยับเขยื้อนมิได้
“ข้าเห็นเจ้าเป็นพี่น้องมาตลอด ข้านี่มันมีตาหามีแววไม่จริงๆ!”
อันเซ่าโหยวเอ่ยโพล่งเช่นนี้
ทว่านี่กลับท�าให้อันอี้หรานขบข�าแทน เขาหัวเราะสองคราแล้วเอ่ยว่า
“เซ่าโหยว อย่าโทษว่าข้าไร้ปรานีเลย มิหน�าซ�้าเจ้าเองก็มิได้เก่งกาจไปกว่า
ข้าเสียหน่อย!”
“อย่าเอาข้าไปเปรียบเทียบกับคนชั่วช้าอย่างเจ้า!” อันเซ่าโหยวตะคอก
อย่างไม่พอใจ
แต่เห็นได้ชัดว่าอีกฝายไม่เห็นด้วยกับค�าพูดนี้ อันอี้หรานแค่นเสียง
หัวเราะพร้อมกับเอ่ย “ที่ข้าท�ากับเจ้า ก็ไม่ต่างอันใดกับที่เจ้ากระท�าต่ออันเฉิงอิง
นั่นแล...พอเจ้าได้ต�าแหน่งเจ้าบ้าน เจ้าก็รังแกเขา แต่ข้านั้นรังแกเจ้าก่อน
แล้วค่อยได้ต�าแหน่ง ต่างกันตรงไหนเล่า?”
“ข้ามิได้...” ต�่าทรามขนาดนั้นเสียหน่อย!
“มิได้อันใด? ทั้งๆ ที่เจ้ารู้ดีว่าทุกคนมิได้ชื่นชอบอันเฉิงอิง รู้ดีว่าคน
ในบ้านรองทุกคนรวมถึงข้ารับใช้เหล่านั้นล้วนแต่ข่มเหงรังแกเขา แต่เจ้ากลับ
ท�าเป็นมองไม่เห็น ท�าเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เหยียบย�่าหลอกใช้ความรักความจริงใจ
ของเขาอย่างก�าเริบเสิบสาน! แบบนี้ไม่นับหรือ? อันเซ่าโหยว เจ้าโหดเหี้ยม
14
