Page 13 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 13
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
à«‹ÍËÃ
ไว้วางใจจากตนเองผู้นี้เองก็คอยจ้องจะแย่งชิงอ�านาจและต�าแหน่งของเขา
เหมือนกับคนอื่นๆ เขาก็เจ็บช�้าใจยิ่งนัก!
หรือว่าในสกุลอันไม่มีใครให้เขาไว้เนื้อเชื่อใจได้สักคน!?
อันอี้หรานไม่แยแสความโกรธเกรี้ยวและความตกใจของอันเซ่าโหยว
เขาดันตัวคุณหนูเว่ยที่อยู่ด้านหลังออกมาอย่างเยือกเย็น บอกเป็นนัยว่าถึง
ตานางแล้ว
ถึงแม้คุณหนูเว่ยจะขี้ขลาดและใจอ่อน แต่ก็ไม่กล้าทรยศต่อบุรุษที่
ตนเองชอบ ยิ่งไปกว่านั้นยังรวมถึงลูกของพวกเขาอีกด้วย...
ดังนั้นนางจึงเดินไปด้านหลังอย่างตัวสั่นงันงกแล้วหยิบกระดาษกับ
พู่กันเดินไปหาอันเซ่าโหยว ระหว่างนั้นนางเอาแต่ตัวสั่นไม่ยอมหยุด ความ
เย็นชาและแววตาของสามีคนปจจุบันท�าให้นางรู้สึกกดดันเป็นทวีคูณ
“สะ สามี...พะ พวกเราหย่ากันเถิด...” คุณหนูเว่ยรวบรวมความกล้า
เปิดปากเอ่ยออกมาในที่สุด
อันเซ่าโหยวมองนางแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ “เพราะ
ว่าเจ้าหลงรักอี้หรานอย่างนั้นหรือ?”
“...!” คุณหนูเว่ยผงะอึ้งไปในทีแรก หลังจากหายตื่นตระหนกแล้วนาง
ก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ใช่...เขาต่างหากที่เป็นคน...ที่ข้าชอบ”
อันอี้หรานได้ยินเช่นนั้น มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เอ่ยขึ้นทันที
ว่า “ข้ากับเยวี่ยเออร์รักกันจากใจจริง ที่นางต้องการคือบุรุษที่จริงใจกับนาง”
เสียงนี้ท�าให้อันเซ่าโหยวสะอิดสะเอียนยิ่ง เขาเองก็เป็นบุรุษเช่นเดียวกัน
ถึงแม้จะมิได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แต่ก็คงไม่มีบุรุษผู้ใดอยากเห็นภรรยา
11
