Page 9 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 9
เช้าตรู่ แสงตะวันแรกอรุณฉายส่องเข้ามาภายในห้อง อันเซ่าโหยว
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยล้า
เขาคุกเข่ามาตลอดทั้งราตรี บัดนี้ฟาสางแล้วจ�าต้องแต่งเนื้อแต่งตัว
ให้เรียบร้อยแล้วค่อยกลับมาเผชิญกับเรื่องราวต่างๆ ในวันนี้ ดังนั้นเขาจึง
ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ นวดขาที่เป็นเหน็บชาทั้งสองข้างเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป
ข้างนอกอย่างเชื่องช้า
เขาเทน�้าสะอาดมาล้างหน้า บ้วนปาก ความเย็นเยียบของน�้าช่วยปลุก
ให้เขาตาสว่าง ต่อมาก็ใช้ผ้าเช็ดหยดน�้าที่ติดค้างอยู่บนใบหน้าให้แห้ง จากนั้น
อันเซ่าโหยวก็พ่นลมหายใจออกมายาวๆ
บิดามารดาที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับเขามากที่สุดทยอยเสียชีวิตจากไป
สกุลอันก็ไม่มีคนหรือสิ่งใดที่ท�าให้เขาห่วงหาอาวรณ์อีก เขาเริ่มสับสน เริ่ม
งุนงง ในภายภาคหน้าเขาต้องอยู่ที่สกุลอันต่อไปด้วยเหตุผลอันใดเล่า
“นะ นายน้อย”
7
