Page 18 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1
P. 18
ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 11
º
หน้าตางดงามมาอีก ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าเด็กนี่มาจากที่ไหนกันแน่!?
เหล่านายบ�าเรอต่างก็รู้สึกสนใจใคร่รู้ในตัวเย่าหลิงเป็นอย่างมาก ส่วน
เย่าหลิงไหนเลยไม่เคยไม่รู้สึกว่าพวกเขาเองก็เต็มไปด้วยความลึกลับปริศนา
มากมาย
ไม่มีบุรุษคนใดเกิดมาก็ยินยอมพลีกายขายตัว เกิดมาก็อยากท�าอาชีพ
เช่นนี้ ทว่าทุกคนในร้านกลับยอมขายตัวอย่างมีความสุข ใช้ชีวิตอย่างสุขสงบ
สิ่งนี้มักจะท�าให้เย่าหลิงนึกสนใจใคร่รู้อยู่เสมอๆ แต่เพราะเขาให้ความเคารพ
กับทุกคนจึงไม่เคยปริปากเอ่ยถาม
เบื้องหลังของทุกคนล้วนมีเรื่องราวส่วนตัวของพวกเขาเองอยู่ บ้าง
โศกศัลย์ บ้างสุขสันต์ บ้างเจ็บปวด บ้างเริงรื่น...แม้เย่าหลิงไม่รู้ว่าเรื่องราว
ที่ผ่านมาเป็นอย่างไร แต่เขารู้ว่าบทสรุปสุดท้ายกลับมิเป็นไปดังปรารถนา
ดังนั้นทุกคนถึงได้เดินมาจนถึงจุดจุดนี้ เย่าหลิงมิอาจปลอบประโลมบาดแผล
ความเจ็บปวดของพวกเขาได้ สิ่งที่ท�าได้มีเพียงเติมเต็มความปรารถนาเล็กๆ
น้อยๆ ของพวกเขา หลังจากนั้นพอพวกเขาอายุพ้นยี่สิบห้าปีก็หาสถานที่ให้
พวกเขาได้พักกายาก็เพียงเท่านั้น
ช่วงอายุยี่สิบห้าปีเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตที่เหล่านายบ�าเรอต้องเผชิญ
นายบ�าเรอที่พ้นอายุช่วงนี้ไปแล้ว ส่วนมากมักจะถูกรังเกียจว่าแก่ชรา ช่วงวัย
ที่งามสะพรั่งที่สุดได้ผ่านพ้นไปแล้ว พวกเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปสร้าง
ความส�าราญรับใช้ลูกค้าเหล่านั้นอีก ยามนี้สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่มีแต่เพียง
ความโดดเดี่ยวและเดียวดาย
เพราะทนเห็นพวกเขาต้องมีจุดจบอย่างน่าอเนจอนาถเช่นนี้มิได้ ดังนั้น
16
