Page 16 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1
P. 16
ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 11
º
“ได้ๆๆ แต่ว่าหลีหวา ข้าก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะ อาหารรสเลิศจาก
บ้านเกิดเนี่ยเปลี่ยนบ้างได้หรือไม่? ข้าจ�าได้ว่าเป็ดย่างของที่นั่นก็เลื่องชื่อมาก
ทีเดียว...ต่อมา สุราเก้าวสันต์...อ้อ อันนี้ข้ารู้ เฉิงอิน เฉิงอิน?” เย่าหลิงเริ่ม
สอดส่องหาตัวเขา
ของก�านัลชิ้นนี้เขาจ�าได้แม่นมั่นยิ่ง เพราะว่าทุกปีเฉิงอินจะต้องคิดหา
วิธีหาสุรานี้มาดื่มให้ได้ นับตั้งแต่พวกเขารู้จักกันก็เป็นเช่นนี้มาตลอด
“ทางนี้ ทางนี้!”
เฉิงอินมุดเข้ามาพร้อมกับหัวเราะคิกคัก ในมือรับสุราชั้นเลิศสองไห
มา จากนั้นกอดเอาไว้ในอ้อมกอดราวกับเป็นสมบัติล�้าค่า
“ตามที่เราคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ ข้าเอาของมาให้เจ้าแล้ว เจ้าเองก็ต้อง
เชื่อฟังข้า อย่ารับแขกมากเกินไปอีก มันจะส่งผลต่อร่างกาย...”
ในขณะที่เย่าหลิงเปดประเด็นนั้น เฉิงอินก็รีบยิ้มพลางขานรับติดๆ
กัน “รู้แล้วๆ ท่านคือเถ้าแก่ ข้าย่อมต้องฟังท่านอยู่แล้ว อย่างไรเสียสิ้นปีนี้ก็
สิ้นสุดแล้ว ข้าจะไม่ท�างานหนักเกินไปอีก วางใจเถิดๆ” พอเอ่ยจบเขาก็ประคอง
สุราเก้าวสันต์สองไหวิ่งปรูดไปยังห้องของตนเองอย่างมีความสุข ไม่รู้เช่นกัน
ว่าเขาฟังเข้าหูบ้างหรือไม่ หรือว่าแค่ขานรับไปส่งๆ เท่านั้น
เฉิงอินรีบเดินไปอย่างเร่งร้อน เฉียดผ่านเซวียนชิงที่เมื่อครู่ขึ้นไปปลุก
เขาและก�าลังเดินลงมาชั้นล่างไป พอเห็นรอยยิ้มนั้นเขาก็อดถอนหายใจออกมา
มิได้...เวรกรรมแท้ๆ!
ที่นี่คือหอฉินยวนซึ่งตั้งอยู่บริเวณชายแดนของแคว้นฉีอี้ เป็นหอนาย
บ�าเรอแห่งหนึ่ง ท�าการค้าเช่นเดียวกับหอนางโลมอื่นๆ แต่ว่าร้านแห่งนี้มี
14
