Page 11 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1
P. 11
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
บ้านใหญ่สกุลอันให้ก�าเนิดผู้สืบทอดสกุลเพียงคนเดียวติดต่อกันมา
สามรุ่นแล้ว อันหย่งฮุยเจ้าบ้านคนปัจจุบันรู้สึกว่าพวกเขาสามคนพ่อแม่ลูก
อาศัยอยู่ในเรือนที่ใหญ่โตเกินไปเช่นนี้ออกจะดูอู้ฟูฟุมเฟอยเกินไปหน่อย ดังนั้น
จึงส่งคนไปพาเด็กชายคนหนึ่งจากบ้านรองที่อายุอานามไล่เลี่ยกับบุตรชายมา
อยู่อาศัยที่นี่เป็นการถาวร
ด้านหนึ่งก็หวังว่าในบ้านจะคึกคักครื้นเครงขึ้นอีกสักหน่อย อีกด้านหนึ่ง
ก็คิดจะอาศัยเด็กทั้งสองเป็นสะพานเชื่อม เพื่อแก้ไขบรรเทาความสัมพันธ์
ที่ย�่าแย่ระหว่างบ้านใหญ่และบ้านรอง
อันเซ่าโหยวถูกอันหย่งฮุยจูงมือพาเดินมายังเรือนชั้นในของบ้านสกุล
อัน พอเดินเข้าไปในเรือนก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขอันใสแจวปาน
กระดิ่งดังออกมาจากในเรือน
ครั้นอันหย่งฮุยได้ยินเสียงนี้ก็ระบายรอยยิ้มนุ่มนวลของผู้เป็นบิดา
ออกมาทันที เขาเอ่ยไปยังทิศทางนั้นว่า “เฉิงอิง อย่าซนสิลูก รีบมาหาพ่อทางนี้
มา”
พอได้ยินเสียงนี้ ไม่นานนักเงาร่างเล็กจ้อยก็โถมเข้าใส่อ้อมกอดของ
อันหย่งฮุยทันที “ท่านพ่อ!”
อันเซ่าโหยวยืนอยู่อีกด้าน ส�ารวจมองเจ้าบ้านสกุลอันในอนาคตอย่าง
ไม่แสดงออกทางสีหน้าแววตา
อันเฉิงอิงปีนี้อายุห้าขวบ อายุน้อยกว่าอันเซ่าโหยวสองปี เพราะว่ามี
บิดาที่รักใคร่ประคบประหงมตนเองจึงไม่เคยรู้จักความยากระก�าล�าบากเลย
แม้แต่น้อย ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดีจนผิวขาวผ่องเนียนนุ่ม เป็นนายน้อย
9
