Page 20 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1

ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 11
º

ครั้นโคมไฟถูกจุด ประตูเปดออก ก็มีแขกประจ�าเดินเข้ามาภายในร้าน

เย่าหลิงในฐานะที่เป็นเถ้าแก่จึงย่อมต้องเดินแย้มยิ้มออกไปต้อนรับเป็นคนแรก
ในเมื่อเป็นแขกประจ�าเย่าหลิงจึงรู้รสนิยมความชอบของพวกเขาเป็นอย่างดี

เขาเอ่ยส่งสัญญาณเป็นนัยหนึ่งที จากนั้นก็มีนายบ�าเรอจ�านวนหนึ่งเดินล้อมวง

เข้ามาทันใด ยิ้มตาหยีพลางเอ่ยออดอ้อนคุณชายอย่างนั้นคุณชายอย่างนี้

ต่อมาพวกเขาก็พาบรรดาลูกค้าเข้าไปนั่งในห้องโถงใหญ่หรือไม่ก็ในห้องเพื่อ

‘ค่อยๆ’ คุยกัน
การค้าขายก็เป็นเช่นนี้แล เหล่าบุรุษควักเงินซื้อความรักเพียงชั่วข้ามคืน

ที่นี่ ได้รับการปรนเปรอตลอดทั้งราตรี ต่างฝายต่างเต็มอกเต็มใจราตรีวสันต์

พ้นผ่านไร้สิ้นร่องรอย พอผ่านพ้นคืนนี้ไปทุกคนก็กลายเป็นคนแปลกหน้าไม่
รู้จักกันและไม่มีสิ่งใดๆ เกี่ยวข้องกันแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว

แต่ว่าครั้งแรกแปลกหน้า ครั้งที่สองคุ้นตา มีไม่น้อยที่รู้จักมักคุ้นกัน

นานวันเข้าแล้วเกิดเป็นความรักสิเน่หา คืนนี้ก็ดูเหมือนจะมีอยู่หนึ่งคน!

“เถ้าแก่ ข้าต้องการซื้อตัวเซวียนชิงจากร้านท่าน!” ชายหนุ่มท่าทาง

องอาจผึ่งผายรูปร่างสูงใหญ่ผู้หนึ่งก้าวเข้ามาภายในร้าน ก่อนจะตะโกนเสียง
ดังกึกก้อง

สุ้มเสียงดังกังวานของเขาดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นจ�านวนไม่น้อย

แต่ดูเหมือนว่าตัวเขาจะไม่แยแสที่ตนเองกลายเป็นเปาสายตาของผู้อื่น ยังคง
ยืนอยู่กลางห้องโถงใหญ่ด้วยใบหน้าเปียมรอยยิ้มเช่นเดิม

ครั้นได้ยินเสียงนี้ เย่าหลิงก็รีบวิ่งเข้ามา แวบแรกที่เห็นคนผู้นี้เขาก็

คิดว่าดูมิใช่คนเลวร้ายแต่ว่ากลับไม่คุ้นหน้าเลยสักนิด เขาจ�าไม่ได้ว่าเซวียนชิง

18