Page 67 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 67
หยำงกวงฉิงจื่อ 65
หยำงกวงฉิงจื่อ
เยี่ยหงเหรินก็โบกมืออย่างทนไม่ไหวแล้วควบม้าขึ้นหน้าไปอยู่ข้างๆ สหายรัก
“เจ้าเริ่มเปิดประสบการณ์แล้วหรือ”
“เปิดประสบการณ์อันใด” หลี่รุ่ยหลินก็มีสีหน้างงงวยเช่นเดียวกัน
เยี่ยหงเหรินพยายามแสดงสีหน้าท่าทาง ส่งสายตาไปทางรถม้าของ
หนีฟางเฟย
“เจ้าเจ็บตาหรือ?” เขาเอ่ยถาม
“เจ้าสิเจ็บตา...ไม่ใช่ ที่ข้าจะพูดคือเจ้ารู้จักทะนุถนอมสาวงามแล้วหรือ”
เยี่ยหงเหรินยิ้มจนปากฉีกกว้าง
“เจ้าก�าลังพูดอันใด ขบวนไปไกลแล้ว รีบตามไปเร็วเข้า” เขาควบม้า
มุ่งตรงไป
ครั้นเยี่ยหงเหรินเห็นว่าบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาดวงนั้นไม่มีความ
ขัดเขินหรือสีแดงเรื่อเลยแม้แต่น้อย ก็อดถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่มิได้ ก็ได้
เป็นเพราะสมองของเขามีปัญหาเอง คิดเพ้อเจ้อมากเกินไป
บนถนนหนทางมีรถราวิ่งขวักไขว่ มีเสียงผู้คนดังเอะอะคึกคัก สุดท้าย
คนกลุ่มใหญ่ก็มิได้เลือกพักที่โรงเตีêยม แต่หาบ้านเช่าที่กว้างขวางเงียบสงบ
แห่งหนึ่งพ�านักแทน
ทุกคนต่างกลับเข้าห้องตนเองไปพักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งชั่วยามกว่าๆ
จากนั้นพวกหนีฟางเฟยนายบ่าวก็มาบอกกับหลี่รุ่ยหลินว่าจะออกไปเดินเล่น
ข้างนอก เยี่ยหงเหรินก�าลังเบื่อหน่ายอยู่พอดีจึงรีบโพล่งบอกว่าจะไปเป็นเพื่อน
พวกนางโดยไม่สนว่าดวงตาคู่งามของไห่ถังก�าลังจ้องถลึงใส่เขา อีกทั้งยังลาก
หลี่รุ่ยหลินไปด้วยอย่างชาญฉลาด เพราะว่าระหว่างที่เดินทางมา หากหลี่รุ่ยหลิน
ออกไปเดินข้างนอกด้วยกัน หนุ่มหล่อสาวสวยก็จะถูกมองว่าเป็นคู่รักกันจึงไม่มี
คนตาไร้แววกล้าเข้ามาเกาะแกะวุ่นวายอีก เขาเองก็สามารถฉวยโอกาสเดิน
ข้างกายไห่ถังไปได้โดยปริยาย ส่วนเสี่ยวเหลียนก็เดินกับกู่เทียน ไม่มีใครต้อง
โดดเดี่ยวเดียวดาย
ดังนั้นพวกผู้คุ้มกันเยี่ยจึงอยู่เฝ‡าที่พัก ส่วนคนทั้งหกมุ่งหน้าไปตามถนน
เดินเล่นไปตามที่ต่างๆ แวะดูร้านค้าร้านแผงลอยต่างๆ ครั้นแล้วก็เดินมาถึงหน้า
