Page 64 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 64
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
62 โฉมงำ
จะไม่จ้องมองเขาตรงๆ แม้แต่แวบเดียวด้วยซ�้าไป
แต่หนีฟางเฟยกลับใจกว้างไม่ถือสา นางเพียงแค่รับฟังอย่างยิ้มๆ
หลี่รุ่ยหลินเองก็คอยพูดเสริมขึ้นในจังหวะที่เหมาะสม แต่ก็ไม่รู้ว่าเริ่มต้นตั้งแต่
เมื่อใดที่สายตาของเขามักจะจดจ้องไปที่นางอยู่เสมอ
เขาคิดว่านางแตกต่างจากคนทั่วไปจริงๆ ไม่เจ้าอารมณ์เอาแต่ใจเหมือน
อย่างพวกคุณหนูสูงศักดิ์ ในระหว่างการเดินทางขึ้นเหนือ นางกล่าวด้วยตนเอง
ว่าไม่จ�าเป็นต้องสวมหมวกปิดบังใบหน้าอีกแล้ว นางบอกว่าแต่ก่อนที่สวมหมวก
ก็เพราะไม่อยากพบเจอเรื่องวุ่นวาย แต่ถึงสวมหมวกก็ยังเจอเรื่องวุ่นๆ อยู่ดี
มิสู้เปิดเผยโฉมหน้าไปเสียเลย นอกเหนือไปกว่านั้นตอนนี้ก็ยังมีพวกเขาอยู่ด้วย
เมื่อเผชิญกับสายตาตื่นตะลึง นางก็เอ่ยยิ้มๆ ว่าข้างกายมีบุรุษรูปงาม
อันดับหนึ่งของเมืองหลวงอยู่ด้วย นางย่อมตกมาเป็นที่สองเป็นธรรมดา โอกาส
แบบนี้มีไม่มาก จะไม่ให้รีบคว้าเอาไว้ได้อย่างไร
เขามักจะชอบพิศมองนาง ชอบฟังถ้อยค�ายามนางเอ่ยถึงความงามของ
ตัวเองด้วยความÀาคÀูมิใจแต่ก็ชื่นชมรูปโฉมของเขาอยู่ในที
เขารู้สึกว่านางน่ารักยิ่ง นิสัยเรียบง่ายสบายๆ ท�าให้คนอยู่ด้วยแล้ว
สบายอกสบายใจเป็นพิเศษ มิหน�าซ�้าบนร่างนางยังมีกลิ่นหอมจรุงใจราวกับ
ดอกกล้วยไม้อยู่เสมอ เมื่อได้กลิ่นแล้วท�าให้รู้สึกสดชื่นเบิกบาน
ฝีมือการเดินหมากของนางก็ล�้าเลิศเช่นเดียวกัน เมื่อทั้งสองได้เดินหมาก
ประมือกันก็มีความรู้สึกเสียดายที่พบเจอกันช้าเกินไป ทุกวันอย่างน้อยต้อง
เดินหมากกันหนึ่งตาถึงจะแยกย้ายกันกลับห้อง
สถานที่พักค้างแรมในคืนนี้คือโรงเตีêยมแห่งหนึ่ง ห้องที่เข้าพักคือ
ห้องพิเศษ
หลังจากไห่ถังกับเสี่ยวเหลียนปรนนิบัติหนีฟางเฟยอาบน�้าช�าระร่างกาย
เสร็จแล้ว เสี่ยวเหลียนก็ถือผ้ามาช่วยผู้เป็นนายเช็ดเส้นผมให้แห้งพร้อมกับ
กล่าวว่า “ใต้เท้าผู้บัญชาการรูปโฉมหล่อเหลางดงาม ไม่มีผู้ใดเทียบเคียงได้
เหมาะสมทัดเทียบกับเสน่ห์ของคุณหนูเลยนะเจ้าคะ”
เสี่ยวเหลียนใสซื่อบริสุทธิ์ เพียงแค่เห็นทั้งสองอยู่ด้วยกันก็มักจะชมว่า
