Page 65 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 65
หยำงกวงฉิงจื่อ
หยำงกวงฉิงจื่อ 63
เป็นÀาพทิวทัศน์ที่สวยงามที่สุด
“ผู้บัญชาการหลี่รูปงามหล่อเหลา มีความห้าวหาญองอาจ ที่น่าชื่นชม
คือความซื่อตรงมีความรับผิดชอบของเขา ระหว่างทางมานี้ส่วนมากเขาจะ
ควบม้าคอยคุ้มกันพวกเรา มิใช่นั่งโดยสารในรถม้า เห็นได้ชัดถึงความจริงจัง
ของเขา” หนีฟางเฟยเองก็ชื่นชมเขาไม่น้อย
“ใช่หรือไม่เล่า ใช่หรือไม่เล่าเจ้าคะ คุณหนู ข้าถามกู่เทียนมาแล้ว เขา
บอกว่าท่านผู้บัญชาการยังมิได้แต่งÀรรยาเจ้าค่ะ” เสี่ยวเหลียนยิ้มจนดวงตารีหยี
ไห่ถังมองนางอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “เจ้าคิดว่าคุณหนูจะแต่งไม่ออก
หรือไร”
“มิใช่นะ ข้าแค่คิดว่าท่านผู้บัญชาการอุปนิสัยใจคอดียิ่ง ซ�้ายังรูปร่าง
หน้าตาดี เหมาะสมคู่ควรกับคุณหนูเป็นอย่างมาก” นางกล่าวอย่างขึงขังจริงจัง
ÂÔè§
“เขาเป็นขุนนาง แต่คุณหนูเป็นบุตรสาวตระกูลวาณิช”
รอยยิ้มของเสี่ยวเหลียนแห้งเหี่ยวไปในบัดดล จริงด้วย ยังมีเรื่อง°านะ
วงศ์ตระกูลต้องเหมาะสมกันอันใดนั่นอีก “แต่ว่าคุณหนูยังมีต้าจ่างกงจู่...”
“วาจาเช่นนี้พอไปถึงเมืองหลวงแล้วห้ามพูดอีกเด็ดขาด” หนีฟางเฟยซึ่ง
เดิมทีใบหน้าประดับรอยยิ้ม พอได้ยินถึงตรงนี้ก็พลันหน้าเปลี่ยนสี
เสี่ยวเหลียนแลบลิ้นเล็กน้อย คุณหนูก�าชับก�าชาไว้แล้ว การเดินทางกลับ
เมืองหลวงในคราวนี้จะเอ่ยถึงต้าจ่างกงจู่ไม่ได้เด็ดขาด “คราวหน้ามิกล้าแล้วเจ้าค่ะ
ไม่สิๆ ไม่มีคราวหน้าแล้วเจ้าค่ะ”
“อย่าท�าผิดอีกก็พอ อีกอย่างพอถึงเมืองหลวงแล้ว พวกท่านผู้บัญชาการ
กับพวกเราก็จะแยกย้ายทางใครทางมัน ข้าชื่นชมเขา แต่ข้ากับเขามิได้มี
ความรักฉันชายหญิงต่อกัน ถ้าเจ้ากับกู่เทียนไม่มีเรื่องอันใดจะคุย ก็อย่าเอาเรื่อง
ของข้าไปเป็นหัวข้อสนทนาเล่า” วาจาครึ่งหลังของหนีฟางเฟยเป็นการหยอกเย้า
กึ่งล้อเลียน
ใบหน้าขาวอมชมพูของเสี่ยวเหลียนแดงระเรื่อขึ้นมา รีบร้อนเอ่ยป¯ิเสธ
ทันที ทั้งส่ายศีรษะทั้งโบกมือ อีกนิดเดียวก็จะคุกเข่าแล้วด้วยซ�้า “ข้าเปล่านะ
