Page 15 - อ่านฟรี ตราบที่หัวใจเพรียกหา

พอซากาอิท�าหน้ากระหยิ่ม โอมิก็ช้อนสายตามองอย่าง
เคลือบแคลง
“คงไม่ใช่แค่มีความเป็นไปได้เฉยๆ สินะครับ”
“เซ้าซี้จริงวุ้ย ถ้าไม่แน่นอน ฉันจะมาบอกนายรึไง”
คราวนี้ซากาอิค่อยยอมพูดว่ามันเป็นเรื่องจริง โอมิรู้สึกว่าอีกฝาย
ชอบพูดจาลวกๆ อยู่เรื่อย และสงสัยว่าเขาจะเผลอหลุดพูดความ
ในใจนั้นออกไป ซากาอิจึงท�าหน้ามุ่ยแล้วโบกนิ้วอวบอ้วนไปมา
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้พูดลวกๆ มีการปรับเปลี่ยนและด�าเนิน
การในรายละเอียดด้านบุคลากรเรียบร้อยแล้วน่า”
“ครับๆ ระดับผู้บริหารพูดอะไร ผมก็ต้องเชื่ออยู่แล้วสิขอรับ”
“เฮ้ย พูดจากับหัวหน้าแบบนั้นได้ไงหา”
เมื่อได้ยินโอมิตอบล้อเลียน ซากาอิก็พูดขู่ ก่อนจะถอนหายใจ
ดังเฮ้อ
“เอาเป็นว่านายก็รับค�าสั่งไว้แล้วกัน นี่เป็นค�าสั่งอย่างเป็น
ทางการ ตอนนี้นายปฏิบัติตามอย่างว่าง่ายจะดีกว่า นายเองก็คง
ไมไดอยากประจําการอยูที่พักสายตรวจ แบบเอาแนเอานอนไมได
3
ไปเรื่อยๆ ใช่ไหมเล่า”
“คุณซากาอิ...”
“นายเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ จะถูกโยกย้ายไปท�างานหลายที่
ก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ นายแค่ท�าสิ่งที่ต้องท�าตรงหน้าไปเงียบๆ ก็พอ

3 ต�ารวจหนึ่งหรือสองคนใช้เป็นที่อยู่อาศัยพร้อมกับคอยดูแลความสงบเรียบร้อย
ในย่านนั้นไปด้วย สามารถพาครอบครัวมาอาศัยอยู่ด้วยกันได้

13