Page 13 - อ่านฟรี ตราบที่หัวใจเพรียกหา
P. 13
ได้ยินเสียงโทรทัศน์ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในห้องนี้ดังมาจากบ้าน
ข้างๆ หรือพูดอีกอย่างคือ ห้องนี้มี ‘ข้าวของ’ น้อยมาก มีเพียงราว
แขวนเสื้อที่คลุมด้วยผ้าพลาสติก ข้างฟูกนอนบางๆ มีกล่องลังซึ่ง
ใช้พาดเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งระเกะระกะ ข้าวของที่เธอเอาเข้ามาในห้อง
อันเป็นที่อยู่อาศัยชั่วคราวและมีแสงตะวันตกดินสาดแรงกล้าส่อง
เข้ามานั้นมีน้อยนิด
สิ่งของมูลค่าสูงสุดในห้องที่ไม่มีกระทั่งโทรทัศน์คือเครื่องเล่น
เทปที่บรรเลงเพลงเสียงยานๆ
ของใหม่เอี่ยมอ่องมีแค่ทารกที่ร้องไห้ต่อไปเรื่อยๆ เท่านั้น
11
