Page 12 - อ่านฟรี ตราบที่หัวใจเพรียกหา
P. 12
ขอแค่ไม่มีเด็กคนนี้ เธอก็จะไม่ต้องล�าบากอะไรเลยจริงๆ และ
คงรีบเลือกหนทางตายสบายให้ตัวเองไปนานแล้วแทนที่จะอยู่ต่อไป
“แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเด็กคนนี้เป็นลูกของคนคนนั้นนี่นะ”
เธอพึมพ�าด้วยเสียงราบเรียบ บรรจงอุ้มทารกที่ร้องไห้ขึ้นมา
อย่างเบามือ ปราศจากเศษเสี้ยวของความชิงชังที่แสดงให้เห็นจนถึง
เมื่อครู่ เธอตบหลังทารกดังตุ้บๆ จนหยุดร้องไห้ แล้วเปลี่ยนผ้าอ้อม
ให้ ซึ่งเป็นเรื่องเดียวที่เธอท�าจนช�านาญ
เธอไม่มีเงินซื้อผ้าอ้อมกระดาษคุณภาพเลิศเลอ จึงใช้ผ้าขึ้น
คราบเหลืองที่ได้รับมาเป็นผ้าอ้อม โชคดีว่าต่อให้เลี้ยงแบบไม่ทะนุถนอม
เท่าใดนัก ผื่นคันก็ไม่ขึ้นผิวที่แข็งแรงของเด็กคนนี้
ระหว่างจัดการกับผ้าที่เปรอะเปือน เทปก็ขึ้นเพลงใหม่ตั้งแต่
เมื่อใดไม่รู้ คราวนี้เป็นเพลงกล่อมเด็กของโชแปง ทารกน้อยหัวเราะ
2
เอิ๊กอากทั้งที่แก้มยังแดงก�่า ไม่รู้ว่าเพราะชอบเพลงเปียโนชั้นสูงที่
กลับตาลปัตรจากเมื่อกี้ หรือเพราะร่างกายครึ่งล่างรู้สึกสบายขึ้นแล้ว
กันแน่
หญิงแก้มซูบเซียวที่อยู่ในห้องเดียวกันยกมุมปากยิ้มนิดๆ
ถือว่าเป็นสีหน้าที่หาได้ยากจากคนที่ลืมไปนานแล้วว่าการยิ้มคืออะไร
แต่มีแค่ทารกผู้ไม่รู้ประสีประสาเท่านั้นที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น
“เพราะเป็นลูกของคนคนนั้นหรอกนะ”
เธอทวนเพียงถ้อยค�านั้นซ�้าไปซ�้ามาแล้วเสยผมที่พันกันยุ่งเหยิง
2 เฟรเดริก ฟร็องซัว โชแปง (ค.ศ.1810 - 1849) เป็นคีตกวีและนักเปียโนชาวโปแลนด์
ที่เขียนเพลงส�าหรับเล่นเปียโนเดี่ยวเป็นหลัก
10 ตราบที ่ หัวใจเพรียกหา
