Page 23 - อ่านฟรี มนตร์ดาริกา

21
พิ มพ ชนก
“พี่อัศละก็ ใครวาฉันเลนละ ฉันเอาจริงลวนๆ อายุยี่สิบกวาแลวนะพี่ มีผัวได
มีลูกได ฉันหวังอยากไดพี่เปนผัว เหมือนที่นองพี่อยากไดคนรวยๆ เปนผัว ฉันนะ

ไมมักใหญใฝสูงอยางนางดาหรอก” มาลีมองตํ่ากลางเปาอัศนี “ฉันชอบอะไรใกลๆ
มือมากกวาไปเสาะหาไกลๆ” ทําทาจะยื่นมือไปกุมเปา ชายหนุมกระโดดหนีฉับไว

“หลีกไปมาลี ฉันไมใชของกินเลนของแก”
“ฉันไมคิดจะกินพี่แลวทิ้งขวางซะหนอย ฉัน...เอา...จริง” นางมาลียางสามขุมไป
หาชายหนุม สายตาจองแตเปาอัศนี ยกมือทําทาขยํ้าเหมือนนางแมวจองจะขยํ้าปลาทู

“ฉันไมใชปลาทูนะมาลี” อัศนีกุมเปาหนีจากกรงเล็บแมวจรจัด
“งั้นก็แลวแตพี่อัศ อยากเปนอะไร ฉันยอมทั้งนั้น” ขอใหไดกิน เปนเสือ เปน

แมว เปน...ปาทองโก มาลียอมพี่อัศทั้งนั้นแหละ
อัศนีวิ่งหนีผูหญิงหื่นอยางมาลี ดิ่งเขาหองปดประตูกดล็อกราวกับกลัวผีกลัว

สางมาเอาวิญญาณ ‘ผูหญิงนากลัว’
อัศนีเปนคนเจียมตัว เขาตางไปจากนองสาว จึงมักมีผูหญิงเขาหา เขาไมคอย

พูด ชอบทําตัวนิ่งๆ เชื่อเสมอวาฐานะตํ่าตอยอยางเขาไมกลาไปเผยอมองผูหญิงสวย
ฐานะสูงศักดิ์ที่ไหน เขาจึงไดแคมองมากกวาเขาไปยุงใหเกิดปญหา ลําพังตัวเองยัง
แทบเลี้ยงไมรอด การจะแสหาใครมาเปนสวนหนึ่งในชีวิต ผูหญิงคนนั้นตองยอมรับ

เขาไดทุกอยาง

“นี่รถใครวะทิศ” คุณชายกาวเขาไปในอูที่ตนทํางานในอีกวันหนึ่ง เห็น
รถยนตคันหรูสีดํา รุนใหมลาสุดตราดาวสามแฉกจอดอยูสวยงามเงาวับ

“รถลูกคา เพิ่งมาเมื่อวานเย็น แกมาก็ดีแลวชาย รับไปเลยคันนี้ ฉันไมถนัด
รถยุโรป” พาทิศชอบซอมรถญี่ปุน

“นี่ยังไมพัฒนาฝมือหรือวะ พัฒนาไดแลว ซอมแตรถญี่ปุนอยูนั่นแหละ รถยุโรป
ทั้งใหญทั้งสวย ชาตินี้ไมมีโอกาสเปนเจาของ อยางนอยไดแตะตองไดลองขับก็ยังดี”

“เออๆ ยกให”
“นัดลูกคากี่วัน อาการเปนยังไง” คุณชายถามอาการรถคราวๆ