Page 22 - อ่านฟรี มนตร์ดาริกา

20 ม น ต ร ด า ริ ก า
ตกผูชายหลอๆ รวยๆ มาไมดีกวาหรือ” หามไมไดสงเสริมไปซะก็สิ้นเรื่อง ดารินทรจะ
ไดเลิกหงุดหงิดที่โดนมาลีคอนแคะอยูประจํา

“นั่นสิแม ฉันลืมคิดไป โมโหมากไปหนอย” ดารินทรยกมือขึ้นลูบใบหนาของ
ตัวเอง เกือบตบกับมาลีแลวไหมละ

“สติไง แมบอกใหแกมีสติ”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแม เสียงดังไปถึงหนาบาน ฉันกําลังลางรถอยูไดยินเสียงเอะอะ”
“นองแกกับนางมาลีสิ กัดกัน”

“แม ฉันไมใชหมานะ”
“เมื่อกี้ก็เหมือนหมาแหละ”

“มันกัดฉันกอนนี่”
“เอาอีกแลวหรือ อยูบานเดียวกัน กินขาวหมอเดียวกัน ไมถูกกันทั้งปทั้งชาติ

เดี๋ยวพี่จัดการนางมาลีให ปลํ้าเปนเมียขี้ครานเลิกมีปากมีเสียง”
“ผูหญิงมีเยอะแยะ อยาไดเอาอีนางมาลีมาเปนพี่สะใภฉันเด็ดขาดนะพี่อัศ”

“แกก็หวงพี่อยูนี่ ใชไดๆ” อัศนีกลาวชมนอง
“เออ...ฉันมีพี่ชายคนเดียว อยากใหไดเมียดีๆ ไมใชคิดสั้นไปเอานางมาลีเปนเมีย”
“หน็อย!” มาลีโผลออกจากหองพอดี เสียงดารินทรลอดไปใหไดยิน “ทําไม ฉัน

ไมดีตรงไหน จริงไหมพี่อัศ” ขยับเขาไปนัวเนียกับอัศนี

“ถอยไป อยามายุงกับพี่ฉัน” ดารินทรเดินเขาไปกระชากมาลีออกหางจากพี่ชาย
“ทําไมฉันจะยุงไมได ในเมื่อพี่อัศนากินออกขนาดนี้” มาลีสงสายตากะลิ้มกะเหลี่ย
“พี่อัศจะเห็นหนอนเนาเปนนางฟาก็ตามใจพี่นะ สวนฉันไมขอรับอีนางนี่เปน

พี่สะใภ”
“พอๆ ฉันรําคาญ” อัศนีเดินหนีไปอาบนํ้า เหนียวตัวเต็มที เช็ดรถตั้งหลายคัน

เตรียมไวเผื่อคุณหนูใชสอยไปงานเลี้ยงคืนพรุงนี้ รถทุกคันตองเนี้ยบพรอมใชงานอยูเสมอ
มาลีกาวตาม “พี่อัศจะอาบนํ้าใชไหม มาลีชวยถูหลังใหนะ” ไมอยากไดเปน

พี่สะใภ มาลีก็ยิ่งยั่วดารินทรมากยิ่งขึ้น
“แกก็รูวานางดามันหวงฉัน มันไมชอบแก ยังทําเปนเลนอยูนั่นละ”