Page 47 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 47
อ้ายถง 45
นี่คือความจริง แต่เหลียงซื่อฉีเชื่อว่าหากตนเองไม่พูด ก็จะไม่มีใครทายถูก
ว่าเขาเป็นผู้สืบทอดของหนิงอ๋อง เพราะที่ผ่านมาเขาอาศัยอยู่ในเมืองหลวง จน
กระทั่งปลายปีที่แล้วถึงได้รับพระราชานุญาตจากฮ่องเต้ให้กลับเยียนโจวได้ พูด
ง่ายๆ เขายังไม่มีชื่อเสียงทางภาคเหนือ ไม่มีใครคาดคิดหรอกว่าเขาจะเป็น
หนิงอ๋องซื่อจื่อ แต่ว่าเขากลับพูดท้าทายว่า “ฐานะของข้าถูกเปิดเผยแล้วเป็น
อย่างไร ข้าเป็นประชาชนชาวต้าเหลียง อย่างไรก็ดีกว่าชาวเป่ยฉีปลอมๆ เช่นเจ้า”
ฉีม่อเหยียนอดขมวดคิ้วไม่ได้ แต่ก็พูดอย่างระงับโทสะว่า “ข้าเพียงแต่
กังวลว่าซื่อจื่อจะท�าให้ข้าพลอยเดือดร้อนไปด้วย อย่าลืมสิว่าพวกเราต่างก็ได้
สิ่งที่ต้องการ หากข้าเดือดร้อน ซื่อจื่อก็จะไม่ได้ประโยชน์ใดๆ เลย”
เหลียงซื่อฉีท�าเสียงไม่พอใจ “วางใจเถิด หากพบกันบนถนนข้าจะไม่
แม้แต่ปรายตามองเจ้าแน่นอน ข้ากลัวคนอื่นจะรู้ว่าพวกเรามีส่วนพัวพันกัน
มากกว่าเจ้าอีก” ระหว่างพวกเขาสองคนพูดยากว่าใครจะท�าให้ใครเดือดร้อน หาก
ต้องโทษสมคบคิดกับศัตรู เขาจะเดือดร้อนมากกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะขัดสนเงินทอง
เป็นอย่างมากเลยต้องพึ่งสกุลจาง เหตุใดเขาต้องร่วมมือกับคนที่ไม่รู้พื้นเพเช่นนี้
เจ้าหมอนี่มองดูก็รู้ว่าเป็นคนคิดว่าตนเองเหนือกว่าคนอื่น เกรงว่าจะไม่ใช่หัวหน้า
ทหารรับจ้างธรรมดาอย่างที่สกุลจางบอก แต่ว่าในเมื่อปล่อยคนเข้ามาแล้ว เขา
ก็ต้องคิดว่าคนคนนี้เป็นเพียงหัวหน้าทหารรับจ้างธรรมดาเท่านั้น ส่วนฐานะที่
แท้จริงนั้น หากไม่รู้อาจจะดีกว่า
“สายแล้ว ซื่อจื่อกลับไปก่อนเถิด”
“ข้าขอบอกไว้ก่อน ข้าเป็นคนไม่ค่อยมีความอดทน หวังว่าเจ้าจะรักษา
ค�ามั่นสัญญาด้วย”
“ข้ารู้แล้ว”
ครั้งนี้เหลียงซื่อฉีลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่พูดจายืดเยื้ออีกต่อไป
“หนิงอ๋องซื่อจื่อคนนี้ช่างวุ่นวายนัก” ฉีเห้อองครักษ์คู่ใจของฉีม่อเหยียน
พูดขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดี
“หนิงอ๋องบริหารไม่เป็นแล้วยังชอบผลาญเงินทอง เอะอะก็ไปคร�่าครวญ
กับฮ่องเต้ว่าขัดสนเงินทอง ฮ่องเต้ไม่เหมือนฮ่องเต้พระองค์ก่อน ช่วยเพียงไม่
