Page 41 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 41
อ้ายถง 39
ครึ่งเดือน รับประกันได้แค่ฝีมือการท�าเกี๊ยวเท่านั้น
สีหน้าต่งจื้อเหยี่ยนบึ้งตึงขึ้นมาทันที “ดูแลเด็กสามคนนั่นยังต้องต้มเกี๊ยว
เป็นด้วยอย่างนั้นรึ”
“แน่นอนอยู่แล้ว เมื่อพวกเขายุ่งมากๆ ข้าก็ต้องช่วยพวกเขา”
ชะงักไปนิดหนึ่ง ต่งจื้อเหยี่ยนโบกมือไปมา “ข้าไม่สนใจเจ้าแล้ว ถึงอย่างไร
เจ้าก็ไม่เหมือนแม่ของเจ้า”
“แม่ของข้าเป็นอย่างไรหรือ”
“ไม่มีอะไร สรุปว่าระยะนี้มีผู้ลี้ภัยเข้ามาในเซิ่งอันกลุ่มหนึ่ง อย่างไรเสีย
ผู้หญิงก็อย่าเข้าเมืองคนเดียวจะดีกว่า รู้หรือไม่”
“ผู้ลี้ภัยเหล่านั้นก�าลังยุ่งอยู่กับการหักร้างถางพงให้วัด ท�าไมท่านปู่จึง
พูดเหมือนพวกเขาเป็นอันธพาลที่เอ้อระเหยลอยชายไปวันๆ เล่า อีกอย่างข้าเป็น
ผู้มีอิทธิพลในเซิ่งอัน ใครจะกล้ารังแกข้า” ถึงแม้นางจะไม่ชอบรักษาผู้ป่วย แต่
การใช้วิชาแพทย์ในการสร้างสัมพันธ์กับผู้อื่นนั้น นางมีความเชี่ยวชาญยิ่งนัก และ
ด้วยเหตุนี้จึงเดินไปตามร้านค้าตามถนนและตรอกต่างๆ ในเซิ่งอันจนทั่ว ท�าให้
มีน้อยคนนักที่ไม่รู้จักนาง
“ข้าลืมไปเลยว่าเจ้าเป็นอันธพาล” ต่งจื้อเหยี่ยนอดมองนางอย่างต�าหนิ
ไม่ได้
เหยียนหมิงหลานท�าหน้าทะเล้น พึมพ�าว่าจะออกไปท�างานแล้ว จากนั้น
ก็หันหลังเดินออกไป คิดไม่ถึงว่าจะชนเข้ากับฉินอวี้ไป๋และเซียวเหอที่เดินตาม
ลูกจ้างโรงหมอเข้ามา
เหยียนหมิงหลานเห็นเข้าก็ชะงัก รีบหลุบตาลงแต่รู้สึกตื่นเต้นมาก กระทั่ง
เมื่อเดินผ่านพวกเขา ลูกจ้างทักทายว่า “ท่านหมอน้อย” นางก็ไม่ได้ยิน
เมื่อกลับถึงร้านเกี๊ยว เหยียนหมิงหลานยังคงหัวใจเต้นแรง ท�าไมถึงต้อง
มาพบพวกเขาที่นี่ พวกเขาจะจ�านางได้หรือไม่ เหลวไหล พวกเขาจะต้องจ�านาง
ได้อย่างแม่นย�าอยู่แล้ว เผื่อว่าวันใดที่เปลี่ยนใจอยากจะสังหารนาง พวกเขาก็จะ
ได้ตามตัวพบ หากไม่พบกันอีกต่อไป พวกเขาอาจจะค่อยๆ ลืมนาง แต่ท�าไม
ต้องมาพบกันอีกในระยะเวลาอันสั้น เป็นการเตือนความจ�าพวกเขาขึ้นมาอีกครั้ง
