Page 8 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน
P. 8
6 บวงสวาทคนเถื่อน
“ฮื้อ ไปๆ” ทั้งสองแมที่ความเห็นตางขั้วเดินจูงมือลูกของตัวเองเขาไปใน
สวนที่จัดไวตอนรับสําหรับผูปกครองที่พาบุตรหลานมาสมัครเรียนทุกระดับชั้น
โรงเรียนนานาชาติแหงนี้เริ่มตั้งแตชั้นอนุบาลหนึ่งถึงมัธยมปลาย
“ไปเถอะลิซา” สาลิน บุญกุล จูงมือลูกสาวเดิน หูสองขางไดยินเสียงนก
เสียงกาเจื้อยแจว ในเมื่อไมไดเอยชื่อ เธอไมจําเปนตองยอมรับสิ่งที่พวกปากเปราะ
พูด
‘โรงเรียนนานาชาติเซนตแมรี่’ ติดประกาศหรือไร หามคนแตงตัวมอซอ
เขามาสมัครเรียนหรือก็ไม ฉะนั้นจําเปนดวยหรือตองใสใจพวกปากไมมีการศึกษา
คอยแตเรียกตัวเองเปนผูดีมีเงิน แตปากกับตาดูถูกคนอื่นรํ่าไป
“แมลินพาลิซามาทําไมที่นี่คะ” เด็กนอยวัยสามขวบเต็ม หนาตาลูกครึ่ง
ผมดํา ตาโตรับกับจมูกโดงมน นัยนตาสีเทาราวกับกลุมหมอกควัน เอยถามมารดา
หนูนอยลิซาแตกตางไปจากมารดาอยางสาลินโดยสิ้นเชิง
“พาลิซามาเลนกับเพื่อนใหมไงคะ” อันที่จริงลูกสาวไมมีเพื่อนดวยซํ้า ใน
หมูบานสาลินไมอนุญาตใหลิซาของแวะกับใคร เกรงลูกสาวโดนเพื่อนลอเรื่องที่
หนาตาไมเหมือนแม แถมไมมีพอ เธอจึงตองเสาะหาสังคมที่มีเพื่อนหลายชาติหลาย
ภาษา เพื่อใหลูกไมรูสึกวาตัวเองแตกตาง
สังคมในโรงเรียนระดับดีแหงนี้คือทางเลือกที่เธอไดจัดสรรใหลูก ตอให
ตัวเองลําบากแคไหน แตถาเพื่ออนาคตที่ดีของลูกก็พรอมสูเพื่อใหลูกไดสิ่งดีๆ
มากกวาเธอ
ตั้งแตยางกาวเขามาในรั้วโรงเรียนที่ทุกอยางดูยิ่งใหญหรูหราสมเปน
โรงเรียนนานาชาติ ก็มีสายตาดูถูกดูแคลนจากหลากหลายคุณแมที่ตางยกตน
เปนผูดีระดับไฮโซ ดารา คนดังในแวดวงสังคม เธอไมขอวัดกับใครนอกจากอยูใน
สวนของตัวเองเทานั้น
“ประทานโทษนะคะ” เสียงหนึ่งดังตามหลังสาลินมา หลังจากจัดการเรื่อง
สมัครเรียนเรียบรอยแลว
“คะ...เรียกฉันหรือคะ” หญิงสาวหันไปดวยแววตาสงสัย เธอไมมีเพื่อน