Page 10 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน

8 บวงสวาทคนเถื่อน

“เออ...มีเวลาอีกมากที่จะไดรูจักกัน ฉันชื่อมุกวาวนะคะ เรียกมุกหรือพี่มุก
ก็ได คุณนาจะอายุนอยกวาฉัน” เห็นหนาออนๆ คิดวาคงเปนรุนนอง “ลูกสาวหนาตา

นารักนะคะ” เอยชมลูกสาวที่ยืนชิดแม หนาตานารักจิ้มลิ้มไปหมด ตางไปจาก
แมเด็ก คงหนาไปทางพอ เชื่อวาเปนลูกครึ่ง โรงเรียนนี้ลูกครึ่งเยอะ

“คะ...ลิซาไหวคุณปาทั้งสองคนสิคะ” สาลินบอกใหลูกไหวคนที่เพิ่งรูจัก
“กลับไปหาคุณยายกันนะคะ แมจะไปทํางาน” สาลินกมตัวพูดกับลูก สวนลิซากําลัง

สนใจเพื่อนใหมวัยเดียวกัน เด็กผูหญิงก็แบบนี้ เวลาเจอกัน รูจักหรือไมรูจักมัก
อยากเลนดวยตามประสาเด็ก ไมเหมือนผูใหญ ยังไมรูจักมักจี่กลับตั้งแงวางฟอรม

ใสกัน
“ฉันสาลินคะ” เธอแนะนําตัวตอคนทั้งสองอยางมีไมตรี ไมไดคิดมากกับ
ทาทางเยอหยิ่งของอีกฝายที่เขามาทักกอน

“เรียกคุณลินไดไหมคะ” มุกวาวที่ดูเปนมิตรกวาสาวิตรีเอยถาม รายนั้น
เชิดหนาเยอหยิ่ง แมเปนฝายเดินเขามาสอดรูสอดเห็นเรื่องของสาลินเองก็ตาม

“ลินเฉยๆ ก็ไดคะ ไมตองมีคุณ” สาลินไมจําเปนตองสรางภาพ เพราะการ
สรางภาพมันเหนื่อย เกิดสรางมากๆ ลืมวาตัวเองสรางอะไรไวบาง ถึงวันนั้นคงแย

หากโดนจับได “ฉันขอตัวนะคะ” สาลินคอมศีรษะ จากนั้นเดินจูงลูกพาไปขึ้นรถที่
จอดอยูอีกฟากหนึ่ง หางจากรถของสองคนนั้นที่เธอเห็นวาชางหรูหราเกินกวาสาลิน

กับลูกจะเทียบความรวยได
“อี๊ มุกดูสิ” สาวิตรีทําทารังเกียจ ขณะอีกฝายผละตัวหางออกไป ทําเหมือน
สาลินเปนหนอนมีขนเปนพิษ

“ดูอะไร” มุกวาวไมเขาใจในสิ่งที่สาวิตรีอยากสื่อสาร หลอนไมไดมองโลก
ติดลบแบบเมียเศรษฐีคนนี้ หลอนกับสามีสรางตัวกันมาดวยเงินไมกี่บาท ทุกวันนี้

เปนเจาของรานเสื้อผาเด็ก มีแบรนดของตัวเองก็ภูมิใจในตัวเองที่สุด
“รถแมนั่นนะสิ ถามจริงเธอไมเห็นหรือตาบอดกันแน รถเกาๆ ที่บานฉัน

คงเอาไปปลูกสะระแหน”
“อะไรก็ชางเขาเถอะ อยาไปยุงกับเขา”