Page 7 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน
P. 7
1 1
ค
คําวาแมําวาแม
“เธอๆ ดูนั่นสิ” ผูหญิงคนหนึ่งในชุดเดรสสีครีม ถือกระเปาหนัง
สีนํ้าตาลใบแพงดีไซนเก แพงตั้งแตศีรษะจรดปลายเทายางกาวออกมายืนขางรถยนต
คันหรูดวยทาทางดุจนางพญา พรอมกับเด็กนารักแตงตัวดั่งคุณหนูตระกูลสูง
“ดูอะไร” คุณแมอีกคนที่เดินมาหยุดใกลกัน คาดวาคงเปนเพื่อนที่รูจัก
กัน ชวนกันมาสมัครเรียนพรอมกัน แตงตัวผูดีไมตางกัน เอยถามคนที่ยืนมองไป
เบื้องหนาราวกับเจอคนรูจัก วาไมได...สาวิตรีรูจักคนเยอะ หลอนมีสามีเปน
นักธุรกิจชื่อดังรํ่ารวยเปนชาวตางชาติ
“ดูผูหญิงคนนั้นสิ แตงตัวซอมซอ กลาพาลูกมาสมัครเรียนโรงเรียนระดับนี้
ดวย หนาไมอาย ไมเจียม” คุณแมนางพญาในชุดสีครีมเริ่มตนกลาวถึงคนอื่นใน
อาการหยามหมิ่นศักดิ์ศรีความเปนคนของคนที่ตนไมรูจักที่มาที่ไป ตัดสินแคการ
แตงตัว
“ทําไมจะมาไมได โรงเรียนไมไดประกาศหามคนแตงตัวแบบไหนพาลูกมา
เรียนนี่” มุกวาวไมไดเห็นดวยที่จะวิจารณคนอื่นในทางหยามหมิ่นความเปนคน
“คนแบบนั้นมีเงินพาลูกมาเรียนโรงเรียนเกรดเอแบบนี้ดวยหรือ คาเรียน
ไมใชถูกๆ นะเธอ” สาวิตรีเบะปากมองบน มองคนอื่นตํ่าตอย
“เธอก็เที่ยวดูถูกคนอื่นไปทั่ว เขาอาจจะเปนคนไมชอบแตงตัวก็เปนได
ไมเคยไดยินหรือไง ผาขี้ริ้วหอทอง”
“อุย!! นางคนนั้นนะผาขี้ริ้วหอทอง ฉันไมเห็นดวยละคนหนึ่ง”
สาวิตรีเชิดหนาที่ตึงดวยโบท็อกซ รอยไมเชื่อพันไมเชื่อ คนเราถาเปนผูดี
มีเงิน การแตงตัวภาพลักษณคือสิ่งสําคัญ