Page 13 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน
P. 13
พิมพชนก 11
อนาคตที่ดี
“เยอะไหมลิน ไหวไหม แมกลัวลินไมไหว แมเองชวยไมได แคใหกําลังใจ
อาจจะไมพอ” ลูกอาจตองการเงินมากกวากําลังใจก็ไดในตอนนี้
“คอนขางแพงแหละแม”
“จะไหวหรือ เรียนโรงเรียนธรรมดาก็ไดนี่ ทําไมตองพาลูกไปเรียนที่แพงรวม
กับพวกผูรากมากดี คนรวยๆ ดวย”
“ไหวไมไหว ลินก็ตองพยายามแม ลิซาตองไดสิ่งดีๆ ไดเรียนที่ดีๆ”
“การเรียนมันขึ้นอยูกับเด็ก เรียนโรงเรียนวัดยังดีได”
“มันไมเหมือนกัน เราพูดเรื่องนี้กันบอยแลวนะแม ที่ลินอยากไดงานดีๆ ก็
เพราะอยากใหลิซาไดสิ่งดีๆ ลินจะพยายามอยางที่สุดเพื่อลูกคะ แมไมตองหวงนะ
ขอแคชวยเลี้ยงลิซา สวนเรื่องหาเงินปลอยเปนธุระลินเถอะ”
“ลิน” ปานตาเรียก
“คะแม”
“สี่ปแลวนะ คิดจะบอกแมไดหรือยัง ใครเปนพอลิซา” ปานตากระซิบถาม
ลูกสาวดวยคําถามเดิมที่เคยใชถามสาลินไมรูกี่ครั้ง ลูกสาวปากแข็งยังยืนยันลิซา
เปนลูกเธอกับแฟนเกาที่ตัดสินใจเลิกรากันไปเกือบสี่ปกอน
หลักฐานชัดเต็มตาเมื่อลิซายิ่งโตก็ยิ่งเหมือนฝรั่ง หางไกลจากเมฆที่เปน
หนุมไทยแท ดูอยางไรไมวามองมุมไหน ไมมีความคลายเมฆแมแตนอย ไดเคาปาก
นารักมาจากสาลินคนเปนแมหนอยเดียว
“แม...เบาๆ เดี๋ยวลิซาไดยิน”
“แมกระซิบเบาๆ เอง หลานจะไดยินไดยังไง ตกลงจะยอมบอกหรือยัง”
“ลูกเมฆไงแม” สาลินยืนกรานคําเดิม แมหลักฐานดีเอ็นเอฟองชัดโตงๆ บน
หนาลิซาเต็มประตู สาลินใหการกับผูพิพากษาคําเดิม
“เฮอ...แบบนี้ตามเคย เอาละๆ แมไมถามก็ได” ปานตาลุกเดินไปหาหลาน
หนายกับลูกสาวปากแข็งเอาแตยืนกรานอยูนั่นแหละวาทองกับแฟนเกา เปนลูกเมฆ
ไปไดอยางไร หนาลิซาถอดฝรั่งดั้งโดง ผิวดีเกินพอแมซะอยางนั้น “ทีนี้แมถามเรื่อง