Page 16 - อ่านฟรี บ่วงสวาทคนเถื่อน
P. 16
14 บวงสวาทคนเถื่อน
ไปตายหาที่ไหน ไมรูจักเคารพรุนพี่อยางหลอนเอาซะเลย...ถาไมรูจักระดับรุน
อยางนี้เห็นทีตองสั่งสอนกันซะหนอย
“ทําไม ฉันไมมีสิทธิ์ลงแขงหรือยังไง” มีชีวิตทุกวันนี้เพื่อครอบครัว ดิ้นรน
ทุกอยางเพื่อลูก เงินรางวัลหาแสน มากขนาดนี้เก็บไวใหลูกเรียนไดอีกหลายเทอม
เธอสัญญากับตัวเอง ไมวาเกิดอะไรขึ้นตองทําเพื่อลูกทุกวิถีทาง
การแขงขันครั้งนี้คือความหวังของเธอ เรื่องอะไรที่แมเลี้ยงเดี่ยว ปากกัด
ตีนถีบอยางเธอจะยอมละทิ้งโอกาสดีๆ ในการหาเงิน ตีนมี มือมี ความสามารถก็มี
ไมตางกับคนอื่น หมั่นฝกฝนเปนประจําเชื่อวาตองเกงเหมือนเชฟคนอื่น
“วายยย กลาถาม อยางเธอมันไมติดฝุนฉันหรอก นามสกุลฉันก็บอกอยู
แลวนี่ระดับไหน” หลอนแคเหม็นขี้หนา ไมไดทําอะไรใหก็เหม็น มีอะไรหรือเปลา
ปลาทู ทัพรังสรรค ใหญโตพอไหม หลอนถามตัวเองในใจ
“พูดแบบนี้แมแตเธอก็จะลงแขงอยางนั้นสิ” นามสกุลอุปโลกนแคคลาย
ตระกูลดัง ไมเหมือนสักหนอย นึกวาคนอื่นกินหญาหรืออยางไร ถึงไดยกเมฆ
นามสกุลคนดัง
“วาไงกาน ฉันสมควรลงแขงไหม บอกแมนี่ไปซิ” คนนามสกุลดังหันไปถาม
เพื่อนสนิทตําแหนงตํ่ากวา กานเปนแคเทรนนีเชฟ (เชฟฝกหัด) หลอนซื้อแมนี่ไวใช
งานเสริมบารมีลูกคุณหนูที่อยากทํางานทดสอบตัวเองก็เทานั้น
“ปลาทู เธอนะเหมาะสมในการลงแขงที่สุด เธอมันมีสกิลการทําอาหารดี
ที่สุดในบรรดากอมมีแถวๆ นี้” กานคือจําพวกเลียเกง ปลาทูเคยเลาใหฟงวาบาน
หลอนรวย แตที่มาทํางานเพราะอยากหาประสบการณ อีกหนอยก็จะไปเปดราน
อาหารของตัวเอง กานจึงฝากเนื้อฝากตัวเผื่อไดเปนเชฟใหญในรานของปลาทู
“อยางเธอ สาลิน คิดดูใหดี ฉันวาอยาลงแขงใหตกรอบแรก ทําใหโรงแรม
เสียชื่อดีกวา ดูสิในโปสเตอรก็ระบุอยูวางานนี้เชฟมาลนหลาม โนเนมอยางเธอ
ถอยไปซะไป” ปลาทูปดมือไล เบะปากอยางดูถูกความสามารถคนอื่น
“เอางี้ไหม เรามาวัดกันในวันแขง ถาใครแพ คนนั้นตองกราบตีนคนชนะ”
สาลินเลนแรง เธอเปนคนมุงมั่น ยิ่งใครทาทายยิ่งมีแรงผลักดันรุนแรง