Page 30 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 30
28 ต�ำรับรักชำยำกระทะเหล็ก
แม้บ้านเราจะฐานะไม่ดี แต่เห็นคนเดือดร้อนแล้วจะไม่ช่วยก็ไม่ได้ พาคนกลับไป
ก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ ไม่อย่างนั้นหากมืดค�่าแล้ว ก็รับประกันไม่ได้ว่าในเขา
จะมีสัตว์ป่าอะไรวิ่งมาคาบเขาไปกินหรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เท่ากับเราท�าลาย
หนึ่งชีวิตคนไปเลยนะ”
จินต้าซิ่วเดิมทนเห็นคนเดือดร้อนแล้วไม่ช่วยไม่ได้อยู่แล้ว พอได้ยินลูกสาว
พูดเช่นนี้อีกก็พยักหน้าหงึกๆ “ใช่แล้วๆ เจ้าพูดถูกต้อง ช่วยคนกลับไปก่อนแล้ว
ค่อยว่ากัน”
จินต้าซิ่วไม่พูดพร�่าท�าเพลงก้มลงอุ้มชายหนุ่มขึ้นมา เขาออกแรงเพียง
เล็กน้อยแล้วบอกลูกสาว “ดูไม่ออกเลยว่าเขาตัวหนักมาก”
เริ่นหรงเจินรู้ว่าตัวเองฝึกยุทธ์มาหลายปีท�าให้กระดูกหนัก ทั้งฝึกฝนอยู่
ในสนามรบเป็นประจ�า จึงรู้สึกแปลกใจมากที่ชาวนาร่างผอมสูงคนนี้อุ้มเขาขึ้น
และยังอุ้มได้อย่างคล่องแคล่วด้วย
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาสืบสาวเรื่องนี้ ร่างกายท่อนบนเขาขัดขืน
วางข้าลง! วางข้าลง! แต่เขากลับได้แต่ร้องอื้อๆ อ้าๆ ส่งเสียงไม่ออก
โจรภูเขาสมควรตาย ก่อนจะไปยังสกัดจุดใบ้เขาไว้ ไม่รู้ว่าอีกกี่ชั่วยาม
เขาจึงจะพูดได้ ตอนนี้ไม่อาจแสดงความประสงค์ของตัวเองได้ชั่วคราว ได้แต่ปล่อย
ให้พ่อลูกคู่นี้จัดการตามใจชอบ
เมื่อกลับถึงบ้าน จินต้าซิ่วอุ้มคนเข้าไปในห้องก่อน ท�าเอาเฟิ่งเหลียนเหนียง
ตกอกตกใจ เขาเล่าเรื่องช่วยคนคร่าวๆ เฟิ่งเหลียนเหนียงรีบเปิดประตูห้องลูกชาย
ให้จินต้าซิ่วอุ้มชายหนุ่มเข้าไปวางบนเตียง
ในห้อง จินถงซู่นั่งอยู่บนเตียง เขาก�าลังอ่านนิทานอย่างออกรส เห็น
พ่อตัวเองอุ้มคนแปลกหน้ามาวางก็ประหลาดใจนัก “นี่ใครกัน”
ตอนเด็กๆ มีบัณฑิตตกอับเข้ามาที่หมู่บ้าน เวลาว่างจากเรียนหนังสือ
เลยสอนเด็กๆ ในหมู่บ้านอ่านหนังสือ หญิงออกเรือนแล้วในหมู่บ้านก็จะให้ของกิน
เล็กๆ น้อยๆ กับบัณฑิตเป็นการตอบแทน เขาเองก็ได้เรียนหนังสือในตอนนั้น
ต่อมาขาพิการแล้วไม่มีอะไรท�าเลยยืมหนังสือของพ่อผู้ใหญ่บ้านมาอ่านบ่อยๆ
พ่อของผู้ใหญ่บ้านคนนั้นแม้จะไม่ใช่บัณฑิตอะไร ทั้งยังไม่รู้หนังสือ แต่
