Page 31 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

นภาล
นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง

ทั้งนํ้าเสียง...สีหนา และแววตา จัสมินมองแลวอานไมออกวาเปน
มิตรหรือศัตรูกันแน บางขณะหลอนเห็นประกายไฟแลบออกมาจากดวงตา
สีนํ้าตาลของผูหญิงคนนั้น...แตบางครามันก็เย็นเยือกราวกับนํ้าแข็ง และ

วางเปลาสงบนิ่งยิ่งกวาความลึกของทะเลสาบ
นากลัว...จัสมินบอกตัวเอง เมื่อตัดสินเกี่ยวกับผูหญิงตรงหนา

“เขาตองการใหทําพิธีมอบตัวงั้นสิ ถึงสงมาหาฉัน” เฮเลนพึมพํา...
ไมเจาะจงวาพูดกับใคร “ชางตองการความตื่นเตนไมสิ้นสุดเลยนะ...ราชาฮัน”
สิ้นประโยคนี้ ดวงตาคมวาวก็แปรกลับมากวาดมองจัสมินตั้งแต

ศีรษะจรดเทา พรอมกับหัวเราะเสียงตํ่าๆ
“แตในที่สุด...มันก็ตองเหมือนกันนั่นแหละ กลับมาจมอยูกับความ
เงียบเหงาเปลาเปลี่ยวที่ไมสิ้นสุดเหมือนกัน” คํารําพันดวยความเจ็บปวด

รวดราว...ปะปนมากับสายตากึ่งริษยา...
“แตยังไงก็ตองใหโหรทํานายทายทักเสียกอนนะ วาเจาเหมาะ
ขนาดไหน...ที่จะมาเปนนางสนมของสุลตาน และอาจจะไดเปนชายาก็ได...

ถาทานโปรดปราน”
จัสมินไดยินคําพูดนั้นชัดเจน และแนใจเลยวาผูพูดมิไดปรารถนา

ดีดวยเลยแมแตนอย

29