Page 29 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง
P. 29
นภาล
นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
คนทั่วไปอยางเห็นไดชัด และมันก็สรางคําถามขึ้นในใจดวยวา เขาเปนใคร
กัน...และมารวมอยูที่นั่นทําไม
ขบวนรถของสุลตานผานประตูวังไปเรียบรอยในที่สุดพรอมกับทหารวัง
ที่เขาประจําหนาที่อยางเขมแข็ง...และภายในนี้ที่หญิงสาวทั้งคูรูสึกวามัน
แตกตางไปจากภายนอกโดยสิ้นเชิง
“นี่นะหรือโกลาน...ไมนาเชื่อ” อลิซาเบธพึมพําชื่อหนึ่งที่ไมคุนหู
ออกมา...
“อะไรนะ” จัสมินตะแคงหูฟงอยางสงสัย
“ฉันพูดถึงโกลาน...แควนโกลานของสุลตานราชาฮันที่เรากําลังจะ
ลงไปเหยียบอยูนี่แหละ”
“โกลาน...” จัสมินยํ้าอยางมึนไมหาย เมื่อประตูถูกเปดออก หลอน
ก็ถูกดึงกึ่งลากลงไป...
รถที่ทั้งคูนั่งมานั้นแยกกับคันอื่นไปไกลพอควร...ไกลจากเสียงกระหึ่ม
ของราษฎรที่ดังอยูเมื่อครูก็วาได บริเวณรอบตัวของหลอนเงียบ...สงบ...และ
สงัด ลอมรอบไปดวยสถาปตยกรรมแปลกตา ผสมกับเสียงดนตรีและกลิ่น
กํายานที่ลอยมาตามสายลม
“ไมเคยไดยิน” จัสมินพึมพํา...
“ฉันก็เหมือนกัน” อลิซาเบธวาเมื่อถูกบังคับใหเดินผานประตู
ใหญโตที่มีทหารรักษาการณอยูเขาไปภายใน
“เขากําลังจะพาเราไปไหนนะ”
“ไมรูสิ”
หญิงสาวเดินผานประตูแลวประตูเลาเขาไป มาหยุดลงที่หองโถง
กวางใหญ...มีสระนํ้าอยูตรงกลาง
“แหม...มันนาจะโดดลงไปวายจริงๆ”
“เอาเลยสิ...” จัสมินสนับสนุน...แตเพื่อนสาวสายหนา
27
