Page 34 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

รอยทรายสีทอง

เสียงคาดคะเนยังดังตอไป...และมีเสียงหัวเราะกลับมา
“ฉันรอมานานจนสุลตานอายุตั้งหาสิบเขาไปแลว ไมเห็นวี่แววของ
สุลตานาเลยสักคน...ที่อยูไดทนก็ไมเคยเกินเจ็ดคืนแลวก็เบื่อ แตนั่นแหละ”

คนพูดหยุดพูด สีหนามีริ้วรอยครุนคิดเพิ่มขึ้น “อะไรมันไมแนไมนอน...
ทุกอยางเปลี่ยนแปรไดทั้งนั้น”

ริ้วรอยประสบการณของชีวิตบนดวงหนาและแววตามีเพิ่มขึ้น
“เพราะฉะนั้น...เราก็ไมควรเสี่ยง...”
ดวงตาสองคูเคลื่อนมาสบกันอยางมีความหมาย...

“ไปตามโหรประจําวังมาพบฉันที่สวนนะ...ที่เดิม”
ผูรับคําโนมตัวและศีรษะลงตํ่าเปนการยอมรับกอนจะเลี่ยงหางไป
แตดวงตาของผูสั่งยังทอดนิ่งไปยังรางโปรงระหงกลมกลึงที่คอยๆ ทอดตัวลง

ไปในอางนํ้าที่มีกลีบกุหลาบลอยฟองอยูเต็มนั้นอีกเนิ่นนานกวาจะเดินเลยไป

โดยปกติแลว...จะไมมีผูชายคนใดสามารถผานเขามาในเขตตําหนักดานใน
นี้ไดเด็ดขาด และถาถูกจับได ความผิดของมันก็ถึงขั้นตัดหัว หากราฮิม...
หัวหนาโหรประจําราชสํานักของสุลตานก็ยังเดินเขามาไดอยางสงาผาเผย

โดยไมมีใครไดลวงรูหรือไดเห็น...และถึงจะมีใครรูเห็นก็คงไมกลาที่จะหาเรื่อง
กับโหรประจําตัวสุลตานอยางเขา...
รอบๆ ตึกหลังเล็กแหงนั้นเต็มไปดวยพรรณไมนานาชนิดมากมาย

ทั้งไมดอกและไมผลที่กําลังใหดอกใหผลเต็มตนงดงาม ไมผิดอะไรกับ
แดนสวรรค
มันคงจะเปนแดนสวรรคจริงถาเบื้องหลังไมเต็มไปดวยกลิ่นคาวเลือด

และนํ้าตาของผูหญิงมากมายที่ตกมาเปน ‘เหยื่อ’ โดยไมเต็มใจ
ราฮิมเดินผานบริเวณสวนแหงนั้น...เขาไปยังประตูกระจกบานกวาง
ที่เปดออกทันทีโดยอัตโนมัติ แนนอน...เทคโนโลยีสมัยใหมมาถึงที่นี่ไดดวย

อํานาจเงินเชนกัน ตําหนักขาวแหงนี้กรุดวยกระจกลอมรอบ...ติดเครื่องทํา

32