Page 33 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
นภาล

สุลตานโปรดปรานเปนพิเศษ”
“งั้นเชียวรึ...แลวที่ไมโปรดปรานเปนพิเศษละ เขาจัดใหอยูที่ไหน”
จัสมินถาม และนึกถึงอลิซาเบธ

“ก็ในนี้เหมือนกัน...แตไมมีที่เปนสวนตัว และไมมีผูรับใช”
“ผูรับใชรึ...” จัสมินถามอีก...

“หนูถูกจัดใหมารับใชคุณ”
ฝายสูงวัยกวาทําทาทึ่งจัด...
“งั้นพาฉันไปสิโรส...ฉันมีหองนํ้าสวนตัวไหม”

“มีแนนอนคะ”
และสิ่งที่จัสมินเห็นมันก็นาพอใจไมใชนอยสําหรับสระนํ้าเล็กๆ ใน
หองหินออนขนาดกะทัดรัด...มีเครื่องใชสอยครบครัน

“นาสบายจริง” จัสมินพึมพําเมื่อมาหยุดยืนอยูริมอางนํ้าขนาดมโหฬาร
นั้น กลิ่นหอมของเกลืออาบนํ้าโชยมา “เขาสรางมานานแลวรึ...”
“นานแลวคะ...และมีคนครอบครองผลัดเปลี่ยนกันไป”

ประโยคหลังนั้นทําใหจัสมินตองหันไปมองเด็กสาวอยางพิศวง
“เธอหมายความวายังไงกัน”

“หนูหมายความวาเมื่อคุณไมเปนที่โปรดปรานตอไป ก็จะมีคนมา
แทนคุณ...และใชอางนํ้าในนี้แทนคุณ”
“อยางนี้นี่เอง...” จัสมินพึมพําอยางปลงๆ กอนจะผลัดเสื้อผา

ออกจากรางโดยมีเด็กสาวเปนผูชวย

“เขาสวยมากใชไหม”
คําถามนั้นดังขึ้นโดยที่เจาตัวไมไดละสายตามาจากกระจกที่กรุอยู
รอบหองอาบนํ้านั้นแมแตนอย ผูดูแลตัวโตเทายักษไมเอยเอื้อนคําตอบ นอกจาก
จะมองดวยสายตาจองหญิงสูงอายุตรงหนาเปนคําถาม

“เขาอาจจะไดเปนสุลตานาก็ได...ถาสุลตานถูกใจขึ้นมาจริงๆ”

31