Page 27 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
นภาล

ชีวิตแบบนี้ กินนอน และก็ใชรางกายบํารุงบําเรอความสุขใครสักคนโดยไมมี
ประโยชนอะไรเลย...ไมตองการ”
“แตมันทําใหเราไมตองดิ้นรน...ไมตองตอสูเพื่อใหอิ่ม เราจะสุข

ตลอดไป”
จัสมินมองอลิซาเบธแลวไมอยากเชื่อสิ่งที่เพื่อนพูด...

“ถาเธอรูสึกแบบนี้...เธอก็ไมควรแยกจากสามีของเธอนะ”
เมื่อพูดถึงเรื่องเกา อลิซาเบธก็ตองสายหนา
“อยาพูดถึงเขาเลย เรื่องมันผานไปนานแลว ตอนนี้เขาก็มีคนอื่น”

เมื่อพูดถึงเรื่องการมีผูหญิงใหม...จัสมินก็อดคิดถึงพอไมได พอมี
ผูหญิงใหม...แลวพอก็ลืมหลอนและแม ลืมความหลังที่เคยอยูรวมกันอยาง
ผาสุกเสียสิ้น หลอนอยากรูนักวาพอทําเชนนั้นไดยังไง...ทําไมถึงใจดํานัก

ผูชายพวกนี้ก็คงไมไดดีไปกวากันเทาไร ที่เห็นผูหญิงเปนเพียง
เครื่องเลน...ไมมีความหมายใดๆ สําหรับตนเอง พอเจอใหมก็ลืมเกา จัสมิน
คิดดวยความรูสึกสะทอนสะทาน เสียใจลํ้าลึก...

“แลวเราจะทํายังไงกันดี” หลอนพึมพําเหมือนกับจะปรึกษาหารือ
กับเพื่อน อลิซาเบธถอนใจแลวสายหนา

“ฉันก็ยังไมรูเหมือนกันวาจะทํายังไงดี...เงินทองที่ไดมาฉันคิดวา
ไอกาเซ็มคงจะยึดหมดแน...และเรามาไกลขนาดนี้แลวจะหนีไปทางไหนก็
ไมได”

“มันตองมีสักทาง...”
จัสมินยังคงพึมพําอยูอยางเดิมเมื่อทอดสายตาออกไปนอกรถ ซึ่ง
แลนใกลตัวเมืองไปทุกขณะ...

ในที่สุดหลอนก็เห็นบานเมือง และพระราชวังใหญโตตรงหนา หลอน
มองเห็นผูคนแออัดยัดเยียด...เบียดเสียดกันตลอดทางเขา ทุกคนตางโหรอง
สงเสียงดังลั่น หากมองจากสีหนาแลว คงไมใชความยินดีปรีดาอยางแนนอน...

หลอนมองเห็นการแยงชิงและดวงตาหิวกระหายจากผูคนเหลานั้น

25