Page 10 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

รอยทรายสีทอง

“ไปติดตอกับเธอ...เสนอทุกอยางที่ตองการ” ผูเปนนายสั่งและยก
ปลายนิ้วขึ้นลูบหนวดเคราเลน
“ไดเลยฝาบาท...” กาเซ็มรับคําอยางมั่นใจ งานของเขาไมมีพลาด...

และไมเคยพลาดมานานแลว ไมวาใครจะเออออหอหมกหรือไมอยางใด แต
ถาไมยอม...ก็จะมีการขมขูกันซึ่งๆ หนา และมักจะไมพลาด

สําหรับรายใหมนี้...กาเซ็มก็ไมคิดวาจะยากอะไรนักหนา ที่เขาสนใจ
มากกวานั้นก็คือ ‘สวนแบง’ ที่ควรจะดึงเขากระเปาตัวเองเทานั้น เขาเสนอ
ใหหลอนอยางที่ไมเคยมีใครมาเสนอให...และทํางานตลอดชีวิตก็ไมมีวันได

แตทั้งนี้และทั้งนั้น เทาตัวของราคาที่เสนอก็ตองเปนของเขาเชนกัน ถาหลอน
ยินยอมโดยดีก็เทากับเพิ่มความมั่นคงของกาเซ็มใหมากขึ้นกวาเดิมนั่นเอง...

กริ่งโทรศัพทในยามบายจัดดังขึ้นเมื่ออลิซาเบธเขามาถึงหองพักพอดี
หลอนเดินตรงเขาไปรับอยางแปลกใจ
“สวัสดีคะ...ตองการพูดกับใครคะ”

“มีแขกมาขอพบคุณจัสมิน วีระชาติ อยูที่ล็อบบี้ครับผม บอกวาชื่อ
กาเซ็ม”

“กาเซ็ม...” อลิซาเบธทวนคําแลวสายหนา “เขาบอกจะพบจัสมิน
งั้นหรือคะ”
“ครับผม...”

“แตจัสมินไมไดอยูบนนี้นะ...เธออยูที่สระวายนํ้า คุณลองตามเธอดู
ก็แลวกัน”
อลิซาเบธวางสายลง...แตยังแปลกใจไมหาย

รางบางในชุดวายนํ้าชิ้นเดียวสีดําสนิท...ปลอยผมยาวสยาย และสวม
แวนกันแดดสีเดียวกัน นอนหลับตานิ่งอยูใตรมผาใบสีสวยริมสระนํ้า เวลานี้

หลอนไมอยากจะคิดอะไร นอกจากจะลืม และไปจากที่นี่ใหเร็วที่สุด

8