Page 11 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง
P. 11
นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
นภาล
จัสมินนอนนิ่งอยูเชนนั้นจนบอยเขาไปใกล...และกมลงพูดกับหลอน
“มิสจัสมินใชไหมครับ...”
“คะ...” หลอนตอบดวยภาษาไทยที่ทําใหทุกคนในโรงแรมตองทึ่งมา
แลว และมองเด็กหนุมดวยสายตาคําถาม
“มีแขกมาคอยที่ล็อบบี้โรงแรมครับ” บริกรตอบพรอมกับยื่นนามบัตร
มาตรงหนา หญิงสาวขยับริมฝปากขมุบขมิบเมื่อกวาดตาไปตามชื่อเสียงนั้น
“เขาคอยอยูที่ล็อบบี้หรือ”
“ครับผม...”
“งั้นคุณบอกเขาวาฉันจะออกไปพบในสิบนาทีนะ...”
หลอนสั่งกอนจะเหวี่ยงปลีขาเรียวลงหารองเทาแตะ และกาวยาวๆ
ออกจากที่นั่นอยางรวดเร็ว
“เฮย...อยามองตาคางแบบนั้นสิวะ...นาเกลียด” เพื่อนบอยที่ผาน
มากระซิบบอกเพื่อนที่มองตามจนลืมตัว
“กูเห็นแหมมมามากแลว...แตรายนี้สวยจริงๆ อยางกับนางฟา”
คนถูกสะกิดพึมพํา และเดินเคียงกันออกมา
“ใครวาแหมม...เห็นพูดไทยออกชัดแจว”
“ลูกครึ่งละมัง...เห็นใชนามสกุลไทยๆ แตสวยชนิดนางงามโลกชิด
ซาย”
“อยาทําเปนหมาเห็นเครื่องบินหนอยเลยวะ...มีงานอะไรก็รีบไปทํา
เขาเถอะ”
“มีคนมาพบเธอ...” อลิซาเบธบอกทันทีที่เห็นหนา
“รูแลว กําลังจะลงไป” เพื่อนสาวตอบและควาเสื้อผาในตูมาเปลี่ยน
อยางรวดเร็ว
“ใครนะ...เธอไมเคยพูดถึงคนชื่อนี้เลยนี่”
“ฉันก็ยังไมรูเหมือนกันวาเปนใคร...”
9
