Page 14 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

2

“มันก็เหมือนกันนั่นแหละคะ ไมวาจะพูดใหเพราะแคไหน” จัสมินพูด
และถอนใจเฮือก “รูสึกวาคุณจะติดตอผิดคนเสียแลวนะคะ...ฉันยังไมมีเวลา
วางขนาดนั้น” หลอนตอบกอนจะลุกขึ้นยืน

“ผมคิดวาคุณคงตองการเวลาที่จะคิดบางใชไหม” กาเซ็มถามอยาง
ที่เคยถามมานับครั้งไมถวน...แมจะรูคําตอบดีอยูแลว
“ฉันไมมีเวลาจะคิดแลวละคะ เพราะกําลังจะไปจากที่นี่คืนนี้...เสียใจ

ดวยนะคะ”
วาแลวหลอนก็เดินหางไปทันทีโดยไมคิดจะหันมามองเขาอีก...
กาเซ็มมองตามดวยรอยยิ้ม...หลอนไมใชคนแรกหรอกที่ปฏิเสธและเดินหนี

เชนนี้ มีหลายคนที่ทํา...แลวก็ตองลืมคําพูดของตัวเองไปในที่สุด ที่กาเซ็ม
เปนหวงอยูอยางเดียวในตอนนี้คือ ‘เวลา’ เทานั้น...เวลาที่ทําใหผูหญิงใจออน

ลงดวยความโลภ ทั้งลาภและยศ...เวลาที่ทําใหผูหญิงหลายคนตระบัดสัตย
มาแลว...
เขาลุกขึ้นจากที่นั่งและหันไปเรียกผูติดตามในชุดสูทสากลเขามา

กระซิบ คนผูนั้นพยักหนารับรู แบมือออกรับกลองขนาดกะทัดรัดที่ถูกวางลง
บนมือกอนจะขยับถอยไป...
กาเซ็มเดินออกไปยังหนาประตูโรงแรม...และกาวขึ้นรถสีดําสนิทที่

ไดรับอนุญาตพิเศษใหจอดคอยอยู เขามีเวลาอีกไมกี่ชั่วโมงที่จะเอาชนะใจ
ผูหญิงคนนี้

หญิงสาวทั้งคูเงยหนาขึ้นจากกระเปาเสื้อผาที่กําลังจัดเมื่อไดยินเสียงกริ่ง

12