Page 17 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง
P. 17
นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
นภาล
“เราอาจจะไดแตงตั้งเปนราชินีก็ได...ถาสุลตานถูกใจจริงๆ”
“นั่นมันแคฝนนะ...ไมมีวันเปนจริงหรอก”
“แตก็ยังดีกวาที่จะตองอยูโดยไมมีหวัง...เธอก็รูวาฉันเปนยังไงนะ
จัสมิน ฉันไมใชนางแบบดังอยางเธอ ฉันตองการหลักที่มั่นคงมากกวาจะเปน
นางแบบกระจอกอยูแบบนี้...”
คําพูดของอลิซาเบธทําใหจัสมินไดคิด...หลอนเกือบลืมไปแลวใน
เรื่องนี้ และลืมเสียสนิท อลิซาเบธเปนนางแบบมือใหมในวงการ...มาหลัง
จัสมิน และไมประสบความสําเร็จเทาที่ควร แมจะสวยมากก็ตาม...
หลอนไปกับอลิซาเบธไดเพราะนิสัยสวนใหญคลายๆ กัน...และ
ถูกคอกัน อลิซาเบธเคยแตงงานและหยาแลวกับหมอคนหนึ่ง ซึ่งใหเหตุผล
วาการดําเนินชีวิตไปกันไมได...ซึ่งจัสมินก็คิดวาจริง
“ฉันวาเธอนาจะคิดใหดีนะ...ไมใชเรื่องสนุกอยางที่คิดนะ”
หลอนเตือนเพื่อนอีกครั้ง...
“ถาเธอคิดจะปฏิเสธละก็จัสมิน...บอกเขาเลยวาฉันตอบรับ แลวเอา
สรอยเพชรเสนนั้นมาใหฉัน”
ขอเสนอของอลิซาเบธทําใหจัสมินนิ่งงันไปชั่วอึดใจ...หลอนไมได
หวงสรอย แตหลอนกําลังคิด และตัดสินใจอยางรวดเร็ว หญิงสาวกมลงหยิบ
กลองสรอยขึ้นมาสงใหเพื่อน
“ตกลงลิซ ถาเธอจะเลือก...”
อลิซาเบธรับกลองไปอยางยินดี
“แลวฉันจะไดพบเขาเมื่อไหรนี่...”
“ไมรูสิ...” จัสมินยักไหลและปฏิเสธ “ฉันบอกเขาไปแลววาจะขึ้น
เครื่องเย็นนี้...ถาเขาจะติดตอมาอีกครั้งก็คงจะกอนเย็นนี้”
“ก็อีกไมกี่ชั่วโมงเทานั้น...”
“นั่นแหละเวลาที่เขาใหฉันตัดสินใจ...และฉันปฏิเสธ”
“แตฉันจะตอบรับ...” อลิซาเบธวา
15