Page 7 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
นภาล

“แมลูกสาวคนโตของคุณนี่เขาสวยมากนะ...”
แมเลี้ยงพึมพําตามมาดวยความรูสึกริษยา...มากกวาจะเห็นงามตาม
ที่พูด

ดวงตาของผูเปนสามีเปลี่ยนจากภรรยา...ไปจับอยูที่เด็กหญิงอีก
สองคนที่นั่งอยูนั้นเงียบๆ ที่หลอนพูดนะไมผิดหรอก...พี่กับนองแตกตางกัน

ราวฟากับดิน หากแตยังไมมีคําพูดใดหลุดออกมาจากปากสามี นอกจาก
ดวงตาคูที่มองตามรางลูกสาวคนโตไปเงียบๆ

นิ้วมือที่ประดับไปดวยแหวนเพชรเม็ดงามหลายวง ราคานับลาน...ยื่น
ออกไปหยิบนิตยสารฉบับนั้นขึ้นมามองอยางพิจารณา...และขณะนั้นคนสนิท
ก็คอยๆ เขามาใกลๆ

“สวยนะพะยะคะ...”
คําถามและดวงตาดําโปนขยับขึ้นมองหนาผูเปน ‘นาย’ อยางจงใจ
จับความรูสึกทุกอยาง ดวงตาดําใตคิ้วดกสีเทานั้นขยับไปมา...เปลงประกาย

เจิดจาขึ้นทีละนอยเมื่อกวาดไปตามสวนประกอบของ ‘หลอน’ ในรูป
ผมดําสนิทราวกับขนอีกาที่รับกับใบหนางดงามผองผาด...และ

คลาสสิกแบบชาวตะวันตก ทําใหหลอนดูงามจับใจอยางไมนาเชื่อ อีกทั้ง
ผิวพรรณขาวอมชมพูเนียนละเอียดไปทั้งเนื้อทั้งตัวนั่นก็อีก ชางกระตุนให
เลือดบุรุษในตัวรอนขึ้นไดดีแท

ดวงตาคูนั้นกวาดผานไปยังคิ้วดกดํา...ดวงตาหวานคม จมูกโดงงาม
และริมฝปากอิ่มเต็มที่ยิ้มอยูบางๆ ลําคอของหลอนเรียวระหง...บาไหล
กลมกลึง และตํ่าลงจากนั้น...ทรวงอกคูนั้นคงงดงามมิใชนอย แมจะถูกบดบัง

ไวดวยบิกินีสีเดียวกับริมฝปาก ทั้งเอว...ทั้งสะโพก...และเรียวขากลมกลึง
ตอมาที่รับกันราวกับรูปสลัก
แมจะมี ‘หญิงงาม’ อยูแลวมามากตอมาก...หากก็ยังไมอยากหยุด

ที่จะไขวควาหามาเพิ่ม...

5