Page 6 - อ่านฟรี รอยทรายสีทอง

รอยทรายสีทอง

หลอนราวกับตัวประหลาด
“มีธุระอะไรหรือถึงไดมาที่นี่...”
คําถามเย็นชานั้นทําใหจัสมินรูสึกเหมือนถูกตบหนา...แทนออมแขน

ที่จะอาออกรับดวยความยินดีของบิดา
“แมตายแลวคะ...สั่งใหหนูมาบอกพอ” หลอนตอบ

“คงไมไดสั่งใหมาอยูกับพอหรอกนะ...”
ผูหญิงคนใหมซึ่งออกมานั่งฟงอยูดวย...ถามขัดคอขึ้นทันที
“มิไดคะ” จัสมินปฏิเสธทันทีดวยภาษาไทยชัดเจน “ดิฉันเพียงแต

จะมาบอกพอวา...คุณแมลากอน”
ผูเปนพอนั่งเงียบ...ในขณะที่แมเลี้ยงหัวเราะในลําคอ
“อุตสาหใหลูกขามนํ้าขามทะเลมาเพื่อบอกแคนี้เทานั้นหรือนี่...”

หลอนถามแดกดัน...จัสมินปรายตามาจากผูหญิงที่แยงพอไปจาก
แมหนาดานๆ นั้นมาจับจองอยูที่พอเขม็ง มองดูใหรูวาพอจะรูสึกอยางไร
จากการตายของแมบาง...แตที่เห็นก็คือความสงบเงียบ และเฉยเมยทั้งใน

สีหนาและดวงตา
หญิงสาวรูสึกสะทอนใจ...และเจ็บลึกเขาไปในหัวอก นี่นะหรือพอ

ของหลอน...สิบปทําใหพอเปลี่ยนไปไดถึงขนาดนี้หรือนี่
เหมือนคนแปลกหนา เหมือนคนไมรูจัก ไมรับรูรับทราบอะไรทั้งสิ้น
“ดิฉันมาบอกแคนี้ละคะ...”

จัสมินลุกขึ้นดวยความโมโห จองหนาพอเขม็ง อยากจะหลุดปาก
ออกไปดวยความโกรธหลายๆ คํา แตแลวริมฝปากอิ่มที่เคลือบไวดวยลิปสติก
สีสวยก็ปดเขาหากันสนิท ไมมีประโยชนอะไรที่จะพูด...ในเมื่อแมก็ตายไปแลว

และสําหรับตัวหลอนกับพอก็เห็นจะขาดกันคราวนี้
“ลากอนคะคุณพอ”
หลอนพูดคําวา ‘ลากอน’ จริงๆ และตั้งใจจะลาจากชั่วนิรันดร...เมื่อ

ควากระเปาเดินลงมาจากบานนั้นเงียบๆ

4