Page 14 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย

2

จันทิมันตุบอกตัวเองวาไมชอบใหใครมายืนมองอยูเงียบๆ แบบนี้เลย...
มันทําใหหลอนทําอะไรไมถูกดวยความกลัว

ใชแลว...ผูหญิงทุกคนกลัวทั้งนั้นแหละที่มีผูชายแปลกหนาบุก
บานมาเปนฝูงนะ...ถึงแมเขาบอกวาจะไมทําราย หรือจะปลอบใจตัวเอง

วาเขาคงไมทําอะไร นอกจากใหชวยรักษาคนปวยเทานั้นก็เถอะ...มันก็
ยังนากลัวอยูดี และความกลัวนี่ก็ทําใหจันทิมันตุหยิบเครื่องมือผิดๆ ถูกๆ

จนบางอันหลนลงไปกระทบพื้นอยางชวยไมได
ขณะที่หลอนยังไมวางจะกมลงเก็บ รางที่ยืนมองอยูหางๆ นั้นก็
กาวเขามาหยิบยื่นให...และสบตากันในระยะประชิด

มันนาดูอยูซะเมื่อไหรละ...ถึงจะตาคมราวกับมีดโกนก็เถอะ แต
ผมที่ยาวระตนคอ และเคราที่ขึ้นครึ้มไปทั้งหนานั่นมันก็ทําใหแขยงซะ

มากกวาจะไวใจ...
หลอนดึงกรรไกรนั้นมาจากมือเขา...จัดการเช็ดแลวใสหมอตมไป

อยางรวดเร็ว และยืนเฝาหมอราวกับมันเปนสิ่งสําคัญอยางยิ่ง ซึ่งความ
จริงก็เปนเชนนั้น

เปนนาน...กวารางที่มายืนอยูใกลๆ จะถอยหางไป...หลอนจึง
หายใจออกมาอยางโลงอกได แตแลวความคิดสงสัยก็ทําใหตองหันไปมอง
เขาอีกครั้ง...

“เอะ...คุณพูดถึงหมอของคุณรึ...หมอของคุณใชไหม”

12