Page 11 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย

นภาลัย ไผสีทอง

ปกติขาวการสูรบของบุคคลสองเชื้อสาย...ระหวางกะเหรี่ยงกับพมา
ถึงมันจะเปนเหตุการณนาสะพรึงกลัวสําหรับคนกรุงผูสุขสบาย แตสําหรับ

ชาวบานที่อยูตามตะเข็บชายแดนแลว...รูสึกเหมือนเปนเรื่องธรรมดา
ถาไมมีการยิงการตามฆากัน...ก็มีการติดตอคาขายกันไปตาม

เรื่อง แตถาเมื่อใดมันเปรี้ยงปรางขึ้นมา ก็หอบขาวของหอบชีวิตหนีกันที
ที่ตายก็ตายไป ที่อยูก็สูกับชีวิตไป...ไมมีใครคิดหวั่นกลัวอะไร
และสําหรับหมอจันทิมันตุก็เชนเดียวกัน...หลังจากที่ผาตัดให

พวกนั้นแลวหลอนก็ไมไดคิดไมไดจดจําอะไรอีก จนเกือบลืมเหตุการณ
นั้นแลวเสียดวยซํ้า จนกระทั่งวันหนึ่ง…

วันนี้เปนเวลาเขาไตเขาไฟเต็มที...หลอนออกเวรแลว และกําลัง
นั่งรับประทานอาหารอยูบนบาน กอนที่จะยกชอนคางเมื่อรูสึกวามีสิ่ง

ผิดปกติเกิดขึ้น...
รอบๆ บานพักของหลอนเต็มไปดวยเสียงชนิดหนึ่งที่จันทิมันตุ

จําไดวาเปนเสียงฝเทาของคนแนนอน...และตองมีมากกวาหนึ่ง หลอนจึง
วางชอนทันทีและเตรียมจะลุก...แตยังชากวาผูที่บุกรุกเขามานั่น
คราวนี้พอไดเห็นหนาของผูที่บุกรุกเขามาเทานั้น จันทิมันตุก็ตอง

ตะลึงทําอะไรไมถูก...จนกระทั่งพรรคพวกของเขาหามคนเจ็บตามเขามา

หญิงสาวมองตามรางสูงที่ถูกแบกไปวางลงบนเกาอี้นอนขาง
หอง...แลวตามเขาไปดูอาการโดยไมตองถาม
หลอนรูหนาที่...และคนที่พากันมาที่นี่ก็พอจะรูแลววาหลอนตอง

ชวย หากคราวนี้คนเจ็บไมใชเขา...แตเปนคนที่เคยเจอ เปนผูนําเขามาสง
ใหหลอนผาตัดในครั้งนั้นนั่นเอง

จันทิมันตุตรวจดูบาดแผล...แลวก็รูวาไมไดนอยไปกวาที่ใคร
อีกคนไดรับเมื่อคราวที่แลวเลย...

“พาเขาไปที่โรงพยาบาล...ที่นั่นมีเครื่องมือพรอม”

9