Page 6 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย

พิศวาสไมวาย

เอาไวทั้งสองบาทุกคน...ทําเอาหญิงสาวตองหยุดกึกลงในที่สุด เปนเหตุ
ใหลุงเปงหันมามอง

“เขามาเถอะครับคุณหมอ...เขาควบคุมพยาบาลของเราเอาไว
ขางในเปนตัวประกัน”

ไดยินเพียงเทานั้นจันทิมันตุก็พอรูวาอะไรเปนอะไร...และถึงแม
จะไมเต็มใจอยางไร เวลานี้หลอนก็คงจะปฏิเสธหรือเดินหนีไมไดอยาง
แนนอน

รางบางเดินผานคนเหลานั้นซึ่งตางก็ยืนสงบนิ่ง...ไมมีปฏิกิริยา
ใดๆ จนโผลเขาไปในหองพยาบาลก็ตองชะงักอีกเปนครั้งที่สอง เพราะใน

หองนั้นเวลานี้มีบุคคลที่แตงตัวแบบเดียวกันอยูอีกสี่หาคนเต็มหองไป
หมด...สวนพยาบาลผูรวมงานอีกสองคนถูกกักใหนั่งอยูมุมหนึ่งของหอง...

ไมมีใครกลากระดุกกระดิกไปไหน
ทุกคนหันมามองหลอนเปนตาเดียวเมื่อเห็นหญิงสาว...และตาง

ก็รอจนหลอนขยับตัวไปยังเตียงคนไข ซึ่งบัดนี้มีรางรางหนึ่งนอนยืดยาว
อยู...
ดวงตาใตคิ้วดกยาวเปนปนนั้นลืมขึ้นทันทีที่หลอนกาวเขาไปใกล

และแฝงไวดวยความหวาดระแวง ระแวดระวังอยูพรอมมูล...

หญิงสาวมองตาคูนั้นอยูชั่วครูก็เลื่อนลงไปมองที่แผล ซึ่งบัดนี้
เลือดหยุดไหลแลวดวยการหามเลือดของพยาบาลและรอการดําเนินการ
ตอของหมออยู

ขณะที่จันทิมันตุมองดูคนปวยอยูนั้น ใครคนหนึ่งก็กาวเขามาใกล
แลวบอกหลอนวา...

“ผาตัดใหเขาทีหมอ แลวเราจะไปโดยไมแตะตองอะไรทั้งสิ้น...”
ภาษาที่พูดนั้นเปนภาษาไทยชัดเจน...ผิดจากชาวบานสวนใหญ

ที่พูดไทยแทบไมรูเรื่องรอบบริเวณนี้

4