Page 10 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย
P. 10
พิศวาสไมวาย
ของหลอนและลูกนองของหลอนก็คงจะตองตกอยูใตอิทธิพลของคน
เหลานั้น โดยไมสามารถทําอะไรได เพราะฉะนั้นการที่พวกเขาไปไดเร็ว
เทาไรดูจะดีที่สุดสําหรับสถานที่นี้
ดังนั้น...ในเวลาไมนานนัก ทั่วบริเวณโรงพยาบาลก็เหลือแตเพียง
ความเงียบ ทามกลางความมืดของราตรีกาลตามเดิม
นาฬกาบนขางฝาตีบอกเวลาตีสี่กวาๆ เมื่อคนเหลานั้นออกจาก
โรงพยาบาลไป จันทิมันตุไมรูหรอกวาคนปวยที่ถูกหิ้วทุลักทุเลไปนั้น เขา
ทรหดเหลือเชื่อ
เปลือกตาที่แตงดวยขนตายาวตรงไมแพผูหญิงนั้น เปดขึ้นมอง
พรรคพวกเพื่อนฝูงที่พาเขาเขาไปพักอยูในปาไกลพอสมควรในเวลา
ไมนานนัก
“นํ้า...”
เสียงเรียกหานํ้าเบาๆ ทําใหทุกคนหันมามองดูผูเปนเจานายเปน
ตาเดียว...พรอมกระติกนํ้าที่ถูกจอถึงริมฝปากอยางทันใจ
“ทําใจใหสบายผูกอง...คุณปลอดภัยแลว...”
คนที่ลากเขาออกมาจากหองผาตัดกมหนาลงสบตากับอีกฝาย
“นี่เราอยูไหน...”
“กําลังกลับฐาน...หมอจัดการผากระสุนใหเรียบรอยแลว”
เมื่อพูดถึง ‘หมอ’ ดวงตาสีดําคมดูจะเปลงแสงขึ้นทันที
“แลวหมอละ...”
“เราทําตามคําสั่งคุณ...ไมแตะตองอะไรที่นั่นเลย”
“ดีแลว...”
ผูเปนหัวหนาพูดเพียงแคนั้นกอนจะหลับตาลงอีกครั้ง โดยมี
ใบหนาเรียบเย็นของหมอที่เขามาลอยอยูในความคิดคํานึงไดอยางไมเคย
คาดคิดมากอน...
8
