Page 65 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 65
เชียนสวิน 63
หลังจากนั้นในข้าวของนางมีเข็มเล่มเล็กบางซ่อนอยู่สองเล่ม เมื่อตักข้าว
เข้าปาก หลี่เซวียนก็ไม่ทันระวังถูกเข็มทิ่มจนเลือดกบปาก
ต่อมาหลังจากนั้นอีก นางออกไปนอกต�าหนักอันสี่ แต่กลับถูกหินปาใส่
หน้าผากอย่างไม่มีสาเหตุ
หนึ่งเดือนให้หลัง หลี่เซวียนถูกผลักตกน�้าอีกครั้งที่อุทยานหลวงแห่งเดิม
ทะเลสาบแห่งเดิม...
หนนี้นางสลบไสลไม่ได้สติไปสามวันสามคืนเต็มๆ อาการวิกฤตหนัก
หมอหลวงถึงกับส่ายหน้า บอกให้เต๋อเฟยเตรียมจัดงานศพให้นางได้แล้ว
ในระหว่างที่หมดสติอยู่นั้น ใบหน้าดุร้ายเหี้ยมโหดของปีศาจมากมาย
นับไม่ถ้วนเกาะติดอยู่ข้างกายนางไม่ยอมไปไหน นางอยากจะตะโกนร้องดังๆ
อยากจะสลัดฝันร้ายที่คอยตามติดตนเองออกไป ทว่านางถูกหญ้าใต้น�้าพันเอาไว้
กระชากนางให้จมดิ่งลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า
นางกระเสือกกระสนเอาตัวรอดอย่างสุดแรงเกิด ทว่าหลังจากสะกดกลั้น
ความเจ็บปวดระลอกแล้วระลอกเล่าเอาไว้ นางกลับจมดิ่งสู่ห้วงแห่งความรางเลือน
ลึกล�้ายิ่งกว่าเดิม
ในความฝัน สายน�้าหลากโถมสาดซัดขึ้นมา เกิดเสียงดังอื้ออึงที่ข้างหู
นาง ร่างกายของนางลอยไปลอยมาในน�้าราวกับตุ๊กตาที่ขาดวิ่น นางหนาว
ยะเยือกไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เหงื่อกาฬเม็ดโตไหลชุ่มโชก หนาวเหน็บจนตัวสั่น
สะท้าน แล้วนางก็ลืมตาตื่นขึ้นมาในทันใด
เห็นเพียงโคมไฟในต�าหนักถูกจุดสว่างไสว มีคนผู้หนึ่งนั่งอยู่ข้างเตียงอัน
มืดสลัว เขาคือ... ซวี่ยง?
ฝ่ามือเย็นเฉียบของเขาแตะอยู่บนหน้าผากของนาง เมื่อเห็นนางพิศมอง
ตนเองอยู่ เขาก็พลันกอดนางเข้าสู่อ้อมอกอย่างแน่นหนาด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน
นางได้กลิ่นหอมกรุ่นจากบนกายของเขา ได้ยินเสียงที่ไม่ได้ยินมาเนิ่นนาน
เขาเอ่ยว่า “จ�าได้หรือไม่ ข้าเคยบอกว่าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย เจ้าต้อง
กลับมาอยู่ข้างกายข้าอย่างปลอดภัยครบสมบูรณ์ทุกประการ”
เสียงของเขาฟังดูหนักแน่นมั่นคงถึงเพียงนั้น เหมือนกับว่าเขายังคงใส่ใจ
