Page 64 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 64
62 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
เรื่องจริงคือบทสนทนาระหว่างโจวจิ้งยงและโจวซวี่ยงที่อุทยานหลวง ส่วนที่เป็นเท็จ
คือหลี่เซวียนใช้บุญคุณมาร้องขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ ข่าวลือยิ่งแพร่
มากเท่าไรก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น แพร่ลือไปจนกลายเป็นว่าการที่หลี่ถิงซิงสละ
ชีวิตเพื่อฮ่องเต้เป็นแผนการของสกุลหลี่เพื่อให้บุตรสาวได้เกี่ยวดองกับราชสกุล
องค์หญิงเยวี่ยผิงยังมาเยือนที่ต�าหนักอันสี่หลายครั้งหลายครา หัวเราะเยาะ
หลี่เซวียนซึ่งๆ หน้าว่าไม่รู้จักยางอาย
สภาพจิตใจของหลี่เซวียนย�่าแย่ถึงขีดสุด นางรู้ดีว่าไม่ควรฟัง ไม่ควรคิด
รู้ดีว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการก็คือให้ตนเองตกที่นั่งล�าบาก นางพยายามท�าใจให้
สงบเยือกเย็น ทว่านางท�าได้แค่เปลือกนอกเท่านั้น มิสามารถท�าให้จิตใจสงบนิ่ง
ได้อย่างแท้จริง
นางพยายามบอกตนเองว่า แค่ทรายเม็ดเดียวก็ทิ่มเท้าได้ แค่หินก้อน
เล็กๆ ก้อนเดียวก็ทิ่มหัวใจได้ เรื่องเล็กๆ แค่นี้ก็ท�าให้จิตใจของตนเองไม่สงบ
เสียแล้ว วันหลังหากต้องเผชิญหน้ากับเรื่องใหญ่จริงๆ ละก็ ตนเองจะแบกรับไหว
ได้อย่างไร
นางปลอบตัวเองว่า ต่อค�าไปก็ไม่มีความหมายอันใด คนที่ฝึกฝนจน
เก่งกาจอย่างแท้จริงสามารถกลืนโทสะนี้ลงไปได้ คนอื่นด่าทอนาง สบประมาท
นาง ไม่เข้าใจนาง นางก็ยิ่งควรข่มกลั้นความรู้สึกเอาไว้ ทะนุถนอมโอกาสที่ได้มา
ฝึกฝนตนเองให้แข็งแกร่ง
ถูกต้อง ใครว่าโมโหแล้วต้องชักสีหน้าโกรธเกรี้ยวด้วยเล่า? นั่นมัน
พฤติกรรมของแม่ค้าร้านตลาดชัดๆ
ในฐานะสตรีซึ่งอยู่ในวังหลวง จะต้องเชี่ยวชาญศาสตร์การวางกลยุทธ์
จะต้องเอาใจใส่กับกิริยามารยาทอันสุภาพเรียบร้อย ต่อให้ในใจก�าลังเดือดดาล
คั่งแค้น ก็จะตั้งงัดท่วงท่าสุขุมเยือกเย็นของราชนิกุลออกมา
เพลิงโทสะในหัวใจกองนั้นค่อยๆ ดับมอดลงอย่างช้าๆ นางสามารถท�าเป็น
ไม่รู้ไม่เห็นได้อย่างช้าๆ บนร่างกายนางค่อยๆ แผ่ก�าจายความสุขุมเยือกเย็นที่
ไม่เข้ากับอายุออกมา นางค่อยๆ บ่มเพาะบุคลิกเยือกเย็นไม่ครั่นคร้ามต่อสรรพสิ่ง
ออกมา
