Page 60 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 60

58 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม


          เกียรติยศความมั่งคั่งในภายหน้ามีมากมายหาใดเปรียบ นี่ยังไม่เพียงพออีก
          อย่างนั้นหรือ’ องค์ชายใหญ่ตอบกลับไปว่า ‘หลี่เซวียนมิใช่สตรีที่โลภในเกียรติยศ
          ศักดิ์ศรี จุดนี้เจ้าเข้าใจดีกว่าข้าเสียอีก...’ ”

                ซูเฟยลอบครุ่นคิดกับตัวเอง ใช่ สิ่งที่จัดการยากที่สุดก็คือเรื่องนี้ ถ้าหาก
          สามารถใช้เงินทองซื้อใจได้ก็คงไม่มีปัญหาอันใด
                ฝ่าบาททรงรับปากเรื่องงานแต่งงานระหว่างหลี่เซวียนกับซวี่ยงด้วย
          พระองค์เอง จริงๆ แล้วหากซินอวิ๋นกับหลี่เซวียนให้คนหนึ่งเป็นชายาเอกคนหนึ่ง

          เป็นชายารองก็สามารถท�าได้ อย่างไรเสียพอถึงตอนนั้นหลี่เซวียนก็ต้องถูกซินอวิ๋น
          บีบไว้ในก�ามืออยู่ดี จะเป็นหรือตายแค่ซินอวิ๋นสั่งค�าเดียวก็สามารถก�าหนดชะตา
          ชีวิตนางได้

                เพียงแต่สกุลหลี่มีบุญคุณต่อฝ่าบาท ถ้าเกิดหลี่เซวียนตายไปอย่างมีพิรุธ
          น่าสงสัย ฝ่าบาทต้องทรงสืบสาวราวเรื่องจนถึงที่สุดเป็นแน่ ซ�้ายายเด็กซินอวิ๋น
          ผู้นั้นก็เป็นคนยโสโอหัง หากพลาดไปแม้แต่นิดเดียวก็อาจกระทบมาถึงสกุลหวัง

          ได้
                ดังนั้นนางถึงได้ชิงลงมือก่อนหนึ่งก้าว หมายจะขจัดศัตรูให้หลานสาว
          แต่ว่า... บัดนี้แม้แต่ซินอวิ๋นเองซวี่ยงก็ยังไม่ถูกใจ ไม่รู้ว่าในใจเขามีตัวเลือกอื่นอยู่

          หรือไม่ หรือว่าคนที่นางควรจะลงมือจัดการจริงๆ เป็นผู้อื่น?
                “องค์ชายใหญ่กล่าวกับองค์ชายรองว่า ‘หลี่เซวียนเพิ่งจะสูญเสียบุพการี
          ในใจเสียขวัญไร้ที่พึ่ง อีกอย่างเมื่อก่อนเจ้าก็เป็นคนที่ประคบประหงมเอาใจนาง
          มากที่สุด ความรู้สึกที่หลี่เซวียนมีต่อเจ้าย่อมแตกต่างจากผู้อื่นอยู่บ้าง เรื่องนี้

          อาจจะท�าให้เจ้าไม่พอใจ แต่ว่านางอายุยังน้อย รู้จักความรักระหว่างชายหญิง
          เสียที่ไหนกัน รอให้นางโตขึ้นอีกสักสองสามปี ไม่แน่เจ้าอาจจะไม่ใช่ชายในดวงใจ

          ของนางแล้วก็ได้ พอถึงตอนนั้นเจ้าค่อยขอร้องเสด็จแม่ให้ช่วยให้ได้ครองคู่ ตาม
          ที่ข้าเดาจากอุปนิสัยของเสด็จแม่ นางจะต้องยึดเอาความสมัครใจของหลี่เซวียน
          เป็นหลักแน่นอน’
                ค�าพูดขององค์ชายใหญ่มีเหตุมีผล องค์ชายรองจึงถูกปลอบให้สงบลงได้

          เขากลืนเพลิงโทสะเต็มอกลงไป จากนั้นก็มิได้เอ่ยวาจาใดอีก องค์ชายใหญ่จึง
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65