Page 19 - อ่านฟรี! [นิยาย] ครึ่งทางรักถักทอใจ (เล่มเดียวจบ)
P. 19
KEI TSUKIMURA
“อุย ชื่อฮารุจังจะได้ลงหนังสืออีกแล้วสินะ ฉันจะซื้อแน่นอนจ้ะ”
“ขอบคุณครับ”
นอกจากงานท่ร้านแล้ว คอนเนกชันกับเพ่อนสมัยโรงเรียนเฉพาะทางยังท�าให้
ี
ื
ฮารุโตะมีงานผลิตชิ้นงานส�าหรับลงหนังสืองานฝีมืออีกด้วย แต่ว่ากันตามตรงแล้วรายได้
ั
ี
ื
ช่างเล็กน้อยเหลือเกิน อันท่จริงแม้แต่เพ่อนคนน้นท่เป็นถึงศิลปินงานถัก ออกหนังสือ
ี
ในนามตัวเองมาต้งหลายเล่มก็ยังไม่สามารถหาเล้ยงชีพได้ด้วยงานถักเพียงอย่างเดียว
ี
ั
นี่แหละวงการนี้
ถึงจะไม่ได้เงินมากมายอะไร ฮารุโตะก็รักงานถักมาก พอได้ขยับมือ เขาจะลืม
ความหดหู่ของโลกนี้ไปได้ครู่หนึ่ง
และสิ่งแรกที่ลอยขึ้นมาในหัวพร้อมกับค�าว่าหดหู่ก็คือใบหน้าของโคกิ
ไม่ได้ๆ ใช้ค�าว่าหดหู่ได้ยังไงกัน อีกฝ่ายอุตส่าห์เอาแซนด์วิชอร่อยๆ มาให้ เป็น
เพื่อนสมัยเด็กที่น่าซาบซึ้งใจเชียวนะ
ื
ี
ั
ั
ึ
ื
ฮารุโตะเล่อนสายตาข้นกวาดตามองท่วร้าน คนท่ช่วยซ่อมประตูเล่อนบานน้น
ตอนมนฝดและช่วยตดชนโชว์ผลงานตรงทางเข้าให้เหมอนตามร้านขายของกคอโคกอก
ั
ี
ื
ิ
ื
็
้
ั
ิ
นั่นแหละ เพื่อนสมัยเด็กที่ใจดีอย่างนี้ ตนควรมีแต่ความรู้สึกขอบคุณสิ
แต่บอกตามตรงแล้ว ฮารุโตะอ่านใจจริงของโคกิไม่ออก หลังพบกันใหม่ก็ผ่าน
มาครึ่งปีแล้ว ทว่าจนป่านนี้ก็ยังไม่รู้วิธีวางตัวที่ถูกต้องเลย
ความรู้สึกขุ่นมัวผุดข้นมาในสมอง แต่ว่าลูกค้ารายใหม่ดันเข้ามาในร้านเสียก่อน
ึ
ฮารุโตะจึงยัดมันลงไปที่ส่วนลึกในใจ
ลูกค้ารายหนึ่งถามหาด้ายเย็บกระดุม ลูกค้าประจ�าหิ้วชิ้นงานที่ถักค้างอยู่มานั่ง
ถักต่อ ลูกค้าอีกรายมาหาผ้าส�าหรับชุดวันพีซ
ื
ี
ั
งานท่บริษัทผู้ผลิตเส้อผ้าก็สนุกดีอยู่หรอก แต่งานน้นมีเร่องท่ไม่เป็นไปตามความ
ี
ื
คาดหมายมากมาย ท�าให้ยุ่งหัวปั่นทุกวันจนแทบไม่มีเวลาส่วนตัว
17
