Page 17 - อ่านฟรี! [นิยาย] ครึ่งทางรักถักทอใจ (เล่มเดียวจบ)
P. 17

KEI TSUKIMURA


          ไม่ถูกอยู่นั้น โคกิก็ถอยกลับขึ้นรถบรรทุกเล็กไปเสียแล้ว
                                      ั
                จักจ่นท่ตกใจเสียงปิดประตูท่น่งคนขับส่งเสียงหร่งๆ ก่อนจะบินหายไปบนผืนฟา
                                                   ิ
                                     ี
                   ั
                      ี
          ในฤดูร้อน
                ฮารุโตะกลับเข้าร้าน น่งลงบนเก้าอ้กลมด้านหลังเคาน์เตอร์แคชเชียร์แล้วแกะห่อ
                                ั
                                         ี
          กระดาษไข
                “ว้าว น่าอร่อย”

                                                                ั
                         ั
                                                                   ื
                                           �
                              ื
                แซนด์วิชมีท้งไส้เน้ออบกับผักสลัดน้าและไส้แยมพีชกับครีมชีส ท้งเน้ออบและ
          แยมน่าจะเป็นของที่โคกิท�าเอง
                เวลาแบบนี้ปกติน่าจะเริ่มจากกินแซนด์วิชเนื้ออบมากกว่า แต่ฮารุโตะกลับหยิบ
          ไส้หวานขึ้นมากัดก่อน
                                                 ิ
                        �
                                                              ั
                ความชุ่มฉ่าของพีชซ่งใกล้เคียงกับผลไม้แช่อ่มมากกว่าแยมน้นเข้ากันได้ดีกับ
                                ึ
          รสเข้มข้นของครีมชีส กลายเป็นรสชาติอร่อยล�้าจนแทบลอยขึ้นสวรรค์
                “มือใหญ่ขนาดนั้นยังอุตส่าห์ท�าของน่ารักๆ แบบนี้ได้ด้วยแฮะ”
                ขณะที่ฮารุโตะพึมพ�ากับตัวเองพลางแลบลิ้นเลียน�้าผลไม้ที่ไหลย้อยโดยไม่รักษา

          กิริยา ประตูร้านก็เลื่อนเปิดออก ลูกค้ารายแรกของวันนี้ก้าวเข้ามาในร้าน
                “ฮารุจัง ช่วยอะไรหน่อยสิ”

                คนท่โผล่หน้ามาเป็นลูกค้าประจ�า เธอเป็นหญิงวัยเจ็ดสิบกว่าท่อาศัยอยู่คนเดียว
                    ี
                                                             ี
          เคยเย็บปักถักร้อยสมัยสาวๆ แต่เพิ่งกลับมาเริ่มใหม่ไม่นานมานี้ ตอนนี้ก�าลังถักผ้าคลุม
          ไหล่ลายโปร่งอยู่

                ฮารุโตะรีบเคี้ยวแซนด์วิชแล้วจึงต้อนรับลูกค้าหญิง
                “ยินดีต้อนรับครับ มีอะไรให้ผมช่วยเหรอ?”

                “คือว่านะ พอถักไปเร่อยๆ จ�านวนห่วงมันก็ลดลงไปน่ะ ไม่รู้ว่าพลาดไปตรงไหน
                                ื
          ต้องคลายออกหรือเปล่าถึงจะรู้”


                                         15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22