Page 21 - อ่านฟรี! [นิยาย] ครึ่งทางรักถักทอใจ (เล่มเดียวจบ)
P. 21

KEI TSUKIMURA


                                                �
                                             ่
                   ั
                                                             ้
                                                           ่
                                                     ้
                              ึ
                                 ี
                                   ั
                                           ุ
                       ่
                            ิ
                อาศยแคความคดถงอดตกบความสนกนะ ทางานคาขายไมไดหรอก นตสโนะวา ่
                                                                   ั
                                                                     ึ
          อย่างนั้น
                เธอพูดได้ถูกต้องจริงๆ
                                                       ี
                แต่ในอีกด้านหน่ง ฮารุโตะกลับคิดว่า ถ้าต้องท�างานท่ไม่สนุกเพ่อเงินอย่างเดียว
                            ึ
                                                              ื
          ไปตลอดชีวิตละก็ ขอท�างานสนุกๆ แม้ชีวิตความเป็นอยู่ขัดสนยังดีซะกว่า แต่ความคิดนี้
          นี่แหละที่เรียกว่าอ่อนหัด
                โคกิโผล่มาปุบปับอีกครั้งตอนกลางคืนตามที่บอกไว้
                ฮารุโตะเพิ่งเสร็จจากเวิร์กช็อปและก�าลังจะปิดร้านพอดี
                ชั้นเรียนภาคค�่าที่จัดอย่างประปรายโดยมีเปาหมายคือลูกค้าที่กลับจากเลิกงาน
                            ั
          น้นได้รับความนิยมทุกคร้ง แต่ถึงจะบอกว่าได้รับความนิยม แค่มีสักห้าคนก็ถือว่าหรูแล้ว
           ั
                                      ี
            ั
                      �
          ในช้นเรียนภาคค่าน้ ทุกคนจะน�าของท่อยากถักมาพบปะพูดคุยกันเหมือนกับลูกค้าตอน
                        ี
                                        ี
          กลางวัน ส�าหรับฮารุโตะแล้ว ช่วงเวลาท่ห้อมล้อมด้วยมิตรรักนักถักทุกช่วงวัยเป็นช่วง
          เวลาที่สนุกมาก
                    ื
                แต่เน่องจากฮารุโตะท�าทุกอย่างคนเดียวโดยไม่ได้จ้างคนช่วย ถึงเวลาปิดร้านทีไร
          จึงเหนื่อยสายตัวแทบขาดทุกที

                ฮารุโตะก�าลังปิดแคชเชียร์พลางเคี้ยวแซนด์วิชเนื้ออบอย่างตะกรุมตะกราม โคกิ
          นิ่วหน้าเมื่อเข้ามาเห็น

                “เพิ่งกินเอาป่านนี้เรอะ”

                “วันนี้ฉันยุ่งทั้งวันนี่นา อะ แอบคิดว่า ไม่มีเวลาว่างส�าหรับคนจนอยู่ละสิท่า?”
                “ก็พอกันนั่นแหละ”

                ว่าแล้วโคกิก็หัวเราะ สีหน้าเป็นมิตรไม่ต่างจากสมัยเด็กๆ

                                          ี
                                                                    ึ
                สายตาฮารุโตะถูกดึงไปหาฟันขาวท่โผล่ให้เห็นผ่านช่องตรงมุมปากท่ยกข้น ส่วน
                                                                 ี
                                         19
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26