Page 12 - อ่านฟรี! [นิยาย] if รักนี้เริ่มต้นที่โลกอีกใบ (เล่มเดียวจบ)
P. 12

if รักน้เร่ ิมต้นทโลกอีกใบ
                                            ่
                                     ี
                                            ี
          โปรแกรมทีละอันน่ะ”
                “นั่นมันเครื่องมือที่พวกนักพัฒนาใช้ไม่ใช่เหรอครับ? ลูกค้าจะใช้งานเหรอ?”

                “เรื่องใช้หรือไม่ใช้เอาไว้ก่อน ถ้ารู้ว่ามีของสะดวกแบบนั้นก็จะ...”

                “ของแบบน้นจะท�าให้สับสนแทนรึเปล่าครับ? หัวหน้าฝ่ายก็พูดว่าเอกสารของ
                         ั
          คุณคาโนเฉพาะทางเกินไป ลูกค้าดูไปก็ไม่รู้เรื่องไม่ใช่เหรอ”

                อากิฮิโตะปดปากทันที เพราะหากเผลออ้าปากดูท่าเสียงดังโฮ่ ท่ส่อแววอันตราย
                                                              ี
          จะออกมาจากในล�าคอ
                ถ้าเป็นหัวหน้าฝ่ายท่ไต่เต้าข้นมาในฝ่ายขาย ถึงพูดจาประมาณน้นก็ไม่น่าแปลก
                               ี
                                                               ั
                                     ึ
          แต่พูดต่อหน้าเด็กใหม่มันเหมาะสมเหรอ อยากให้ลองมาเป็นตนท่โดนมองว่าเป็นแบบ
                                                           ี
          นั้นโดยไม่ได้ไตร่ตรองดูบ้าง
                                                            ิ
                                         ี
                โทมิโอกะสังเกตเห็นอากิฮิโตะหร่ตาลงก็ปดปากเงียบและเร่มส่ายตาล่อกแล่ก
          เหมือนจะบอกว่าแย่แล้ว
                                ี
                อากิฮิโตะเกลียดตรงน้ของโทมิโอกะไม่ลง ถ้าโทมิโอกะหันมาท�าหน้าตาไม่รู้ไม่ช ี ้
          แลวเมินกันอยางไมเกรงกลัว เขาก็คงพูดจาถากถางไดสักค�า สิ่งที่ออกจากปากอากิฮิโตะ
            ้
                    ่
                                                 ้
                        ่
          จึงมีเพียงการถอนหายใจเท่านั้น
                                         ี
                               ิ
                “อย่างน้อยก็ลองเพ่มค�าอธิบายเก่ยวกับฟังก์ชันมาตรฐานหน่อยเป็นไง ถ้าเป็น
          เอกสารนี่ คนที่เข้าใจก็มีแค่ฝ่ายวัตถุดิบนั่นแหละ”
                ครับ โทมิโอกะตอบรับ แต่เพราะซ่อนสีหน้าไม่เก่งเลยเห็นว่าท�าหน้า ‘ยุ่งยากจัง’

          ได้อย่างชัดเจน อากิฮิโตะคิดจะพูดเสริมว่า ถ้าเป็นฝ่ายขาย อย่างน้อยก็พยายามปดบัง

                                                            ึ
                                                            ่
                                         ่
                                                                  ื
                   ั
          ความในใจสกหน่อย ทว่าตวอากฮิโตะก็เพงเป็นฝ่ายขายมาไม่ถึงหนงปี เลยคนเอกสาร
                                         ิ
                                  ิ
                              ั
          กลับไปเงียบๆ
                (ถึงพูดไป สุดท้ายก็คิดว่าเราท�าตัวกร่างเป็นรุ่นพี่อยู่ดีแหละนะ)
                                                                   ้
                เขาคิดอยางนั้นพลางช�าเลืองมองโทมิโอกะที่กลับไปยังที่นั่งตัวเอง ฤดูรอนเมื่อป ี
                       ่
                                         10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17