Page 13 - อ่านฟรี! [นิยาย] if รักนี้เริ่มต้นที่โลกอีกใบ (เล่มเดียวจบ)

SACHI UMINO

ท่แล้วหลังผ่านการฝกอบรมพนักงานใหม่ โทมิโอกะถูกส่งมาสังกัดอยู่ฝ่ายขาย หากเทียบ
ี
ี
ี
แค่ระยะเวลาท่อยู่ในฝ่ายขายก็ต่างกับอากิฮิโตะเพียงไม่ก่เดือน จะไม่ปฏิบัติด้วยเหมือน
เป็นรุ่นพี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาสินะ

(อย่าว่าแต่เป็นรุ่นพ่เลย ได้รับการยอมรับว่าเป็นคนของฝ่ายขายรึเปล่าก็ยังน่า
ี
สงสัย)

เสียงโทรศัพท์ดังก้องไปท่วช้น อากิฮิโตะยกหูโทรศัพท์ข้นหลังเสียงดังเพียงคร้ง ั
ึ
ั
ั
เดียวอีกครั้ง

เข้าสู่ช่วงพักกลางวัน หลังจากอากิฮิโตะเก็บของบนโตะอย่างเป็นระเบียบก็ลุกข้น
ึ
ื
ี
จากท่นง โดยพ้นฐานแล้วฝ่ายขายจะออกไปขางนอกเสยเป็นส่วนใหญ่ แต่เวลาทไมได้ออก
ี
่
ั
่
้
่
ี
ไปจะซื้อขนมปังหรือข้าวกล่องตามร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ มากินเสมอ
อากิฮิโตะสวมเส้อโคตแล้วออกไปข้างนอก สายลมเย็นในเดือนมกราคมพัดมา
ื
กระทบแก้ม เขาหดคอแล้วรีบไปร้านสะดวกซื้อ
ิ
ิ
่
ั
็
ิ
ั
้
ี
ร้านสะดวกซอทอากฮโตะสาวเท้าเรวๆ เดนเข้าไปต้อนรบเขาด้วยกลนอนเป็น
ื
ิ
่
เอกลักษณ์ของช่วงเวลาน้ กล่นโอเด้งข้างเคาน์เตอร์คิดเงินหรือไม่ก็กล่นซาลาเปาไส้เน้อ
ิ
ื
ี
ิ
ร้านสะดวกซื้อในฤดูหนาวนั้นช่างเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นและชุ่มชื้น
ขณะรีบตรงไปมุมขายข้าวปั้นก็ถูกทักจากข้างหลังว่า “คาโนคุง” อากิฮิโตะหันไป
ตามเสียงที่จดจ�าได้แล้วเบิกตากว้างเล็กน้อย
คนที่เข้าร้านถัดจากอากิฮิโตะก็คือโมริโอกะ เจ้านายสมัยอยู่ฝ่ายวิศวกรรม อายุ
สี่สิบปลายๆ ซึ่งยิ้มแย้มอย่างอัธยาศัยดีอยู่เสมอ เนื่องจากฝ่ายวิศวกรรมกับฝ่ายขายอยู่
ั
ี
ึ
กันคนละช้นจึงไม่ได้พบหน้ากันนานแล้ว แม้แต่อากิฮิโตะท่หน้าตาบูดบ้งตลอดเวลาท�างาน
ก็ยังแย้มยิ้มให้แล้วผงกศีรษะทักทายกลับว่า ไม่ได้เจอกันนานนะครับ
“คาโนคุงก�าลังพักกลางวันเหรอ? ฉันก็เหมือนกัน งั้นมากินด้วยกันเถอะ”
11