Page 17 - อ่านฟรี ท่านสามีคนสำคัญของโซระ
P. 17

NOHARA SIGERU


           พรรค์นั้นหรอกขอรับ” ต่างฝายต่างโต้เถียงกันไม่เลิก

                                                ั
                  การตอบโต้อันเป็นกิจวัตรประจ�าวันของท้งคู่ท�าให้โซระกับสามีมองหน้ากันแล้ว
                                                                    ึ
           หัวเราะ นอกจากจิโรมารุแล้วข้างๆ ท้งสองยังมีเด็กชายบนหลังม้าอีกคนหน่ง เป็นเด็ก
                                       ั
           หน้าตาเฉลียวฉลาด คิ้วเหยียดตรง ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง

                                     ิ
                           ้
                    ็
                             ี
                           ี
                                                               ี
                                                                ี
                                                                     ิ
                                                               ่
                                               ุ
                                                             ี
                                                             ่
                  เดกชายคนนมนามว่าทาคงาวะ โคโนะสเกะ มาจากสถานททเรยกว่าชโนยามะ
                                            ี
           ซ่งอยู่ไกลออกไปทางใต้ เขาเป็นบุตรชายคนท่สามของผู้ครองแคว้นชิโนยามะ ปัจจุบันถูก
            ึ
                                                          ี
                      ี
                                                            ิ
           ฝากตัวมาอยู่ท่ฮายาเสะอุระ ชิโนยามะเองก็เป็นแคว้นเกิดใหม่ท่เพ่งเร่มมีอ�านาจไม่นาน
                                                              ิ
           มานี้ และมีความสัมพันธ์เป็นพันธมิตรกับฮายาเสะอุระ เหยี่ยวนกเขาที่ใช้ฝกล่าวันนี้เป็น
           ของขวัญจากตระกูลทาคิงาวะนั่นเอง
                  “เป็นข้ารับใช้ที่พูดจาเป็นกันเองมากทีเดียวนะขอรับ”
                                      ี
                  ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ท่ผิดแผกไปจากนายบ่าวท่วไปของไคเค็ทสึกับจิโรมาร ุ
                                                        ั
           จะท�าให้โคโนะสุเกะตกใจ น�้าเสียงครุ่นคิดนั้นเป็นผู้ใหญ่เกินวัยสิบเอ็ดปี
                                                       ่
                                               ์
                                            ่
                  “อืม ไคเค็ทสึเลี้ยงดูจิโรมารุมาตั้งแตเยาววัย เห็นอยางนั้นทั้งสองก็สนิทสนมกัน
           มาก จิโรมารุติดไคเค็ทสึมากกว่าข้าเสียอีก อย่างกับพ่อลูกไม่มีผิด”
                                                                      ั
                    ื
                  เม่อฟังค�าตอบของทาคาโทระ โคโนะสุเกะก็พึมพ�าดัง “อืมม...” พร้อมกบเอียง
                                                     ื
           ศีรษะเล็กน้อย จากน้นเอ่ยต่อว่า “การสนิทสนมกันเป็นเร่องท่วิเศษมากขอรับ” เด็กชาย
                                                        ี
                           ั
           คงเข้าใจสถานะของตนเองที่ว่าถูกน�ามาฝากตัวไว้ ถึงได้ใส่ใจพูดยกยอฝายนี้
                  “ไม่ได้สนิทกันซะหน่อย ไม่ว่าข้าพูดอะไร เจ้านั่นก็ชอบบ่นไปหมดทุกเรื่องจนน่า
                    ี
                               ิ
                ิ
                                                                 ิ
                                    ื
                               ้
                    ่
                                                   ี
                                                   ่
           หงุดหงด ทข้าสงให้ไปจับกงก่าก็เพ่อลงโทษ เพราะในทแบบน้ไม่มีทางจับก้งก่าได้อยู่แล้ว”
                       ั
                       ่
                                                        ี
                  จิโรมารุเอ่ยด้วยรอยย้มเบิกบานใจก่อนจะชักชวนโคโนะสุเกะ “เอ้า เจ้าก็ลองโยน
                                  ิ
           ถุงดูบ้างสิ”
                  “เอะ อย่าเลย ข้าไม่มั่นใจว่าจะโยนได้ดี”
                                                    ี
                  โคโนะสุเกะเกรงใจว่าหากตนท�าส�าเร็จท้งๆ ท่จิโรมารุท�าได้ไม่ดีจะแย่เอา ถึง
                                                ั
                                          15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22