Page 15 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 2
P. 15

โ
                                                                  เ
                                                                   ห
                                                                โมเหยียน
                                                                       น
                                                                  
                                                                     ย
                                                                    ยี
                                                                 ม
                              ี
            มอบไว้ให้ลูกสะใภ้ ท่จริง...ข้าควรจะให้แม่ส่อไปสู่ขอเจ้าก่อน จากน้นให้
                                                 ื
                                                                    ั
              ี
            เก้ยวแปดคนหามไปรับเจ้าถึงจะถูก แต่ท่านพ่อและท่านแม่ของข้าจากไป
            นานแล้ว ส่วนตัวข้าในตอนน้ไม่ล่วงรู้อนาคต ไม่มีความแน่นอน พูดตาม
                                    ี
            ตรง ไม่คู่ควรให้เจ้าติดตามข้า เกรงว่าเจ้าจะรังเกียจ...”
                   “ไม่ ข้าไม่ใช่คนที่เห็นแก่ผลประโยชน์เช่นนั้น!”
                   อันจื่อเซวียนทนฟังที่เขาดูถูกตนเองเช่นนี้ไม่ได้ และทนท่าทางน่า
            สงสารเช่นนี้ของเขาไม่ได้เช่นกัน นางไม่เขินอายอีก ในเมื่อเขาเอ่ยปากขอ
                                        ื
            แต่งงานแล้ว นางก็ไม่ใช่คนมากเร่อง จึงเผยความในใจออกมาตรงๆ รับ
            ก�าไลหยกมาสวมไว้บนข้อมือของตน

                   “ข้าน่ะ ถ้าชอบใครสักคนย่อมไม่สนใจ°านะชาติก�าเนิดของเขา ไม่
            สนใจว่าเขาจะมีหรือไม่มีเงิน ขอแค่ดีกับข้าก็พอแล้ว”

                   นางมีบ้านมีเงิน เลี้ยงดูเขาก็ได้!

                                                              ื
                                                            ี
                   เห็นนางบิดน้วไปมา ปลายน้วเท้าวาดเปšนวงกลมท่พ้น ท่าทางด่ง ั
                              ิ
                                          ิ
            หญิงสาวก�าลังเขินอาย อี้เฟยก็หัวเราะออกมา
                   เขาโอบกอดนาง ส่วนนางอิงแอบอกกว้างของเขา
                   “ไม่รังเกียจข้าจริงๆ หรือ?”

                   “หากเจ้าท�าไม่ดีต่อข้า ข้าถึงจะรังเกียจ”
                   “ติดตามข้าแล้วก็ห้ามไปไหนอีก รู้หรือไม่” ริม½‚ปากของเขาแนบ

            ใบหูของนาง พูดเสียงเบา “หากเจ้าหนีไป ข้าหาไม่เจอ”

                   นางหัวเราะออกมาเบาๆ วิชาไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระของนาง
            ทุกคนต่างเห็นแล้ว หากนางหนีไป เขาหาไม่เจอแน่นอน

                   “วางใจเถอะ ข้าจะติดตามเจ้า!”

                   หลังจากต่าง½†ายต่างสารภาพความในใจ ก็ไม่ต้องคาดเดาสงสัย

                                                                          13
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20