Page 13 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 2
P. 13

ม
                                                                โมเหยียน
                                                                    ยี
                                                                   ห
                                                                โ
                                                                       น
                                                                     ย
                                                                  เ
                                                                  
                   จู่ๆ นางก็เงยหน้าขึ้น ถามเขาว่า “เจ้าจะทิ้งข้าไปหรือไม่”
                   “ไม่” เขาตอบโดยไม่ต้องคิด
                   ราวกับคิดไม่ถึงว่าเขาจะตอบอย่างแน่วแน่เช่นน้ นางเพียงถามข้น
                                                                       ึ
                                                         ี
            ส่งเดชเพราะความเสียใจช่วข³ะ แต่พอได้ยินค�าตอบของเขา นางก็ยินด ี
                                  ั
            อย่างยิ่ง ดวงตาถึงกับเปล่งประกาย
                                                                 �
                   มองดวงตาคู่งาม©่าน้าตาของนาง แววตาของอ้เฟยพลันล้าลึก มือ
                                  �
                                    �
                                                         ี
            ข้างหนึ่งประคองท้ายทอยของนาง ริม½‚ปากบางประทับลงมา
                    ั
                   ต้งแต่สองคนแน่วแน่ในความสัมพัน¸์แล้ว ทุกคืนเขาจะมาหานาง
                   นางรู้ว่าเขายุ่งมาก โดยเ©พาะใกล้เมืองหลวงเข้าไปเท่าไรเขาก็ยิ่ง

            ยุ่ง กลางวันมักจะไม่เห็นเขา แต่กลางคืนก่อนนอนเขามักจะมาหานาง
                   เขาพูดน้อย ส่วนใหญ่นางเปšนคนพูด ส่วนเขาฟังและย้ม แม้เขา
                                                                ิ
                ิ
            จะน่งขรึมไม่พูดไม่จา แต่การกระท�าเด่นชัด ความรักและความปรารถนา
            ที่มีต่อนางปราก¯อย่างชัดเจนผ่านการกระท�า

                   นางชอบจุมพิตท่ออกจะเผด็จการของเขา ชอบพละก�าลังของเขา
                                 ี
            ที่ปราก¯ยามกอดนาง และดวงตาที่เขามองนาง อ่อนโยนและลึกซึ้ง

                   เขาบอกว่าจะไม่ทอดทิ้งนาง นางดีใจเหลือเกิน

                   “ขอแค่เจ้าไม่ผิดต่อข้า ข้าก็จะไม่ไปจากเจ้า”
                   มือที่ลูบผมยาวของนางชะงัก แววตาของเขาสั่นไหว

                   “ที่จริง...วันนี้ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า”

                   นางเงยหน้าอย่างแปลกใจ “เรื่องอะไร?”
                   “ข้าจะพาเจ้าไปที่แห่งหนึ่ง”

                   นางได้ยินก็ดีใจ คิดว่าวันน้เขามีเวลาว่างเลยจะพานางไปดูทิวทัÈน์
                                        ี
            เพราะตลอดทางท่ผ่านมาเขาก็พานางไปดูภูเขาล�า¸าร ดูดอกไม้ดูเม¦ด้วย
                           ี
                                                                          11
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18