Page 19 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 2
P. 19

ยี
                                                                   ห
                                                                       น
                                                                     ย
                                                                  เ
                                                                โ
                                                                โมเหยียน
                                                                  
                                                                 ม
            ว่าที่พึ่งพิงของชีวิตต่อแต่นี้คือบุรุÉเช่นนี้ นางก็รู้สึกดีใจ
                                                                ื
                   ช่างเถอะ ถูกล้อก็ถูกล้อ มีสามีอยู่ เขาไม่ปล่อยให้คนอ่นล้อเลียน
            หรอก คิดได้ดังนี้นางยิ้มแย้มถูไถหน้าผากกับแขนของอี้เฟย ท�าให้เขาก้ม
            ลงมองนางอย่างสงสัย
                                                        ี
                                                      ิ
                                                          ิ
                   แววตาของนางเปšนประกายระยิบระยับ ส่งท่เพ่มเติมบนใบหน้า
            นางท่กลายเปšนหญิงเต็มตัวคือความเย้ายวนของสตรี ดวงตางามพร้มมอง
                                                                   ิ
                 ี
            ไปที่เขา
                                                             ึ
                   เขาย้มพลางกระชับ½†ามือ กุมมือเล็กของนางแน่นข้นอีก ราวกับ
                       ิ
            จะบอกนางว่า ทุกเรื่องมีเขาอยู่

                   ท้งสองคนเพ่งจะแต่งงานใหม่ ยากท่จะแยกจากกัน เม่อกลับมา
                              ิ
                                                 ี
                     ั
                                                                ื
            ถึงบ้านสองลาน สิ่งที่นางคาดการ³์ไว้ทั้งหมดไม่เกิดขึ้นเพราะไม่มีคนอยู่
                   “ไปแล้วหรือ?” นางประหลาดใจ
                            ิ
                   “เจ้านายท้งจดหมายเอาไว้ พวกเขาออกเดินทางก่อน ให้ข้าตาม
            ไปทีหลัง”
                                                                  ี
                                                                        ู่
                                  ี
                                         ื
                   ไยจึงรีบร้อนเช่นน้ แม้อันจ่อเซวียนจะรู้สึกแปลกใจ แต่มีอ้เฟยอย
            นางไม่คิดอะไร นางรู้ว่าพวกเขามีเรื่องใหญ่ต้องท�า
                   “ในเมื่อเปšนเช่นนี้พวกเราก็รีบตามพวกเขาไปเถอะ”
                   “ไม่ เจ้าอยู่ที่นี่”

                   ¹Ò§¹Ô觧ѹ µÐÅÖ§Áͧà¢Ò

                   ½†ามอใหญ่ลบใบหน้าของนาง “ทจริงภารกจคร้งนอันตรายมาก
                       ื
                              ู
                                               ่
                                                          ั
                                               ี
                                                       ิ
                                                             ี
                                                             ้
            พวกเราปรึกÉากันแล้ว ให้เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่”
                                                                    ‚
                                                   ี
                                                 ิ
                                                   ้
                                              ู
                   “ไมได้...” นางก�าลังจะคดค้านแต่ถกน้วชของเขากดลงบนริม½ปาก
                      ่
                                      ั
                                                              �
                   “ชู่...ฟังข้าพูดก่อน เซวียนเอŽอร์” เขามีสีหน้าจริงจัง น้าเสียงท่เอ่ย
                                                                     ี
                                                                          17
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24